Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1920, Qupperneq 39

31
liimnana og 15rsing á öllu því, er engillinn sýndi honum þar.
í neðsia himninum sá Barúk mennina, er bygt höfðu Babels-
tuminn (2. kap.), en í öðrum himni þá, er ráðin höfðu lagt
á með bygginguna (3. kap.). 1 þriðja liimni sá hann''meðal
margs annars dreka einn afarmikinn og var Hades, dauðra-
ríkið, í kviði drekáns (kap. 4,—9.). í jjórða liimni voru sálir
rjeltlátra og sungu guði óaflátanlega lof. Þar var líka geymd
dögg himins (10. kap.). í fimla himni var Mikael erkiengill
og hjelt á keri eða skál einni mikilli og tók við í hana góð-
verkum rjettlátra, en englar útsendir lil jarðarinnar færðu
honum (11.—16. kap.). — Fleiri en fimm eru himnarnir
ekki taldir i núverandi texta ritsins, en ummæli Órígenesar
og fleira bendir til þess, að i frumtextanum hafi himnarnir
verið laldir 7. — í niðurlagi er sagt frá heimkomu Barúks til
sama staðar sem hann fór frá og bókin endar á áminningu
um að vegsama guð (17. kap.).
Auk lýsingar bókarinnar á himnunum eru eftirtektaverð-
ar skoðanir hennar á meðalgöngu englanna og falli Adams.
Bókin er bygð á eldri heimildum, en á einum stað hefir
kristinn maður bætt inn i hana kaíla (9.—15. v. í 4. kap.)
og á tveimur stöðum styttri viðauka (13, 4. og 15, 4.). Ann-
ars er hún, að því er næst verður komist, rituð heima á
Gyðingalandi snemma á 2. öld e. Kr. b., en verður þó að
takast til athugunar við rannsókn opinberunarrita siðgyð-
ingdómsins, þar eð bókin á svo margan hált greinilega end-
urspeglar hugsunarhátt þess tímabils.
9. Fjórða Esrabók
er kend við Esra fræðimann Serajason (Esrab. 7. kap. o. v.). Er
hún eitt af allra merkustu opinberunarritum gyðingdómsins
og var í fornkirkjunni notuð sem spámannlegt rit, bæði af
griskum og latneskum kirkjufeðrum. En um útbreiðslu rits-
ins bæði i Austurlöndum og i vestlægu kirkjunni bera mörgu
þýðingarnar best vott. Því að bókin er til í sýrlenskri, eþí-
ópskri, tveimur arabiskum og amenskri þj'ðingu, auk latnesku
þýðingarinnar, sem ábyggilegust þykir, og sem komst inn í
Vulgata í viðbæti. En allar þessar þýðingar eru gerðar eftir
griskum texta, sem sennilega hefir þó ekki verið frumtexti
ritsins; margt bendir til þess, að bókin hafi upphaílega verið
samin á hebresku.
Fjórða Esrabók hefir verið þýdd á íslensku af sjera Guð-
mundi Högnasyni, sem var prestur í Vestmannaeyjum frá