Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1920, Síða 110

102
inu áður eftir sólarlag og þvo sjer og smyrja. Auk þess var
sjálfvalin fasta og gat hún verið á margvíslegan hátt.
Tilgangur föstuhaldsins hjá Gyðingum var að láta í ljós
sorg og trega og gera yfirbót, en einnig sá, að gera sig hæfa
fyrir sýnir og opinberanir eða gera sig sem hæfasta til bæna-
halds. Um Daniel er sagt, að áður en hann fjekk eina opin-
berun sina hafi hann verið harmandi þriggja vikna tíma,
neytt engrar dýrindisfæðu, kjöt og vín kom ekki inn fyrir
varir hans, og hann smurði sig ekki fyr en þrjár vikur voru
liðnar.1) í 2. Barúksbók er oft sagt frá þessu sama, að sjá-
andinn býr sig með föstu undir nýja sýn eða opinber-
un, t. d:
»Og við rifum ldæði okkar, við grjetum og syrgðum og
föstuðum í sjö daga<?.2)
Einnig er þessa þráfaldlega getið í 4. Esrahók, t. d. með
svofeldum orðum:
»Og svo har við eftir þetta, að jeg grjet aftur og fastaði
sjö daga á likan hátt, til þess að fylla vikurnar þrjár, sem
mjer voru fyrirskipaðar.3)
»Þá fór jeg, eins og hann hafði boðið mjer, út á völlinn,
sem nefndur er Ardat, og þar settist jeg meðal blómanna,
og jeg át af jurtum vallarins og sú fæða fullnægði mjer«.4)
»En jeg sat á vellinum i sjö daga, eins og hann hafði
boðið mjer. Og jeg át aðeins af blómum vallarins. Fæða
mín var jurtir á þeim dögum«.5 6)
Syndajátning, iðrun og yfirbót og bæn um miskunnsemi
guðs fer í vöxt á síðgyðingdómstímabilinu. Og sú skoðun
kemur fram í síðgyðingdómsritunum, að guð hreinsi sálu
mannsins af synd, þegar hún viðurkenni og játi atbrot sín.G)
Menn voru farnir að missa trúna á gagnsemi fórnanna til
þess að nálgast aftur guð, þegar syndin hafði fjarlægt mann-
inn frá honum. 2. Enoksbók hefir ummæli, þar sem lílið er
gert úr fórnunum:
»45 1 Ef einhver flýtir sjer að færa fórn frammi fyrir
augliti drottins, þá mun drottinn að sínu leyti ílýta þeirri
fórn, með þvi að viðurkenna verk hans.
1) 10, 2. n.
2) 9, 2.
3) 6, 35.
4) 9, 26.
5) 12, 51.
6) Sálmar Salómós 9, 12.