Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1920, Síða 119

111
4 Þá vil jeg láta minn útvalda dvelja hjá þeim.
Jeg mun ummynda himininn í eilífa blessun og ljós,
5 °g Je§ mun ummynda jörðina i blessun.
Og jeg mun láta mina útvöldu dvelja á henni,
en syndarar og illvirkjar skulu ekki setja fót sinn á hana.
6 Því að jeg hefi sjeð fyrir mínum útvöldu og satt þá með
friði,
og látið þá dvelja frammi fyrir mjer,
en dómur minn vofir yfir syndurunum,
til þess, að jeg ey^ði þeim af yfirborði jarðar«.
Ekki einu sinni himininn gat verið aðsetur dýrðarrikisins
óbreyttur, án þess að endurnýjast. Því að guðsrikið heyrði ekki
þessum heimi eða þessari öld til, heldur komandi heimi.
Það var bundið við himininn sjálfan, og þar áttu hinir guð-
hræddu, sem dánir voru, eftir upprisuna að lifa í himnesk-
um Ijóma, í sælu Paradísar, þar sem lífsins trje vex, og fá
að sjá dýrð guðs og heilagra engla hans.
í Himnaför Móse er ríkið talið á himnum, því að þar er
sagt um ísrael:
»10 9 Og guð mun upphefja þig,
hann mun láta þig nálgast stjörnuhimininn
og stofna þjer bústað meðal þeirra.
10 Og þaðan skalt þú líta niður og sjá óvini þína í gehenna,
og þú munt þekkja þá og gleðjast,
og þú munt þakka skapara þínum og viðurkenna hann«.
4. Esrabók talar um hina ósýnilegu borg, er birtast muni,
og hið leynda land, er koma muni í ijós.1) En í 2. Barúks-
bók er hinu nýja, sem í vændum er, lýst með svofeldum
orðum:
»44 11 Því að það, sem koma á, skal verða löngunarefni,
og á það, sem síðar kemur, skulum vjer vona,
því að það er tími, sem ekki líður,
12 og stundin kemur, sem varir að eilífu.
Og nýi heimurinn kemur, sem ekki lætur þá farast, sem
hverfa burt til sælu hans,
og hefir enga miskunn með þeim, sem hverfa burt til kvala,
og leiðir þá ekki til glötunar, sem í honum búa.
13 Því að þetta eru þeir, sem erfa eiga tímann, sem talað
var um,
og þeirra er arfleifð hins fyrirheitna tíma.
1) 7, 26.