Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1920, Qupperneq 132

124
arinnar í 13. og 14. kap. Er Messías þar af guði oft nefndur
sonur,1) eins og hann líka á einum stað er nefndur í 1. En-
oksbók.3) Merkustu Messíasarummæli bókarinnar hljóðasvo:
»13 1 Og svo bar við eftir sjö daga, að mig dreymdi draum
um nótt, og sjá! 2 Ákafur vindur kom upp frá hafinu og
æsti allar bylgjur þess. s Og jeg sá, og sjá! Vindurinn Ijet
koma upp úr bjarta sjávarins eitlhvað sem líktist manni.
Og sjá! Þessi maður flaug með skýjum himins. Og hvert
sem hann sneri andliti sínu og leit á, þá titraði alt, sem
hann leit. 4 Og hvert sem raustin gekk út af munni hans,
þá hráðnaði alt, sem heyrði rödd hans, eins og vax hráðnar
fyrir eldi. 6 Og eftir þetta sá jeg, og sjá! Frá fjórurn vindum
himins safnaðist saman óteljandi mannfjöldi, til þess að
heyja slríð við manninn/ sem kom upp af hafinu. 6 Og jeg
sá, og sjá! Hann losaði handa sjer slórt fjall og llaug upp á
það. 7 En jeg reyndi að sjá svæðið eða slaðinn, þaðan sem
fjallið hafði tekið verið, og jeg gat það ekki. 8 Og eftir þetla
sá jeg, og sjá! Allir þeir, sem safnast höfðu saman móti
honum, til þess að heyja slríð við hann, urðu gripnir af
miklum ótta; þó áræddu þeir að berjast. 9Ogsjá! Þegar
hann sá, að fjöldinn kom nær, sem á hann rjeðist, þá hvorki
lyfti hann upp hendi sinni, nje mundaði spjót eða neitt
hervopn, 10 en jeg sá aðeins, hvernig hann sendi út af munni
sjer eins og eldlegan straum, og út af vörum sínum logandi
anda, og af tungu sinni skaut hann frarn stormi og neistum.
11 Og þetta blandaðist alt saman, — straumurinn eldlegi,
andinn logandi og stormurinn, og fjell yfir áhlaupsherinn,
sem var búinn til bardaga, og brendi þá upp, svo að skyndi-
lega sást ekkert eftir af fjöldanum óteljandi, nema aðeins
öskuduft og reykjarlykt. Þegar jeg sá þetta, varð jeg hissa
rnjög. 12 Og á eftir sá jeg þennan sama mann koma niður
af fjallinu og kalla til sin annan mannfjölda, sem var frið-
samur. 13 Fá nálguðust hann andlit margra manna, og voru
surnir glaðir, en aðrir sorgbitnir, því að surnir voru í bönd-
um, og sumir komu með aðra með sjer eins og fórnargjafir.
Þá varð jeg svo hræddur, að jeg vaknaði og bað til hins
hæsta og sagði:
11 Þú hefir frá upphafi sýnt þjóni þínum þessa undursam-
legu hluti, og talið mig verðan þess, að bænir mínar yrðu
1) 13, 32. o. v., sbr. 7, 28. n.
2) 105, 2.