Búnaðarrit - 01.01.1911, Page 15
BÚNAÐARRIT.
11
Eins og eg tók fram áður ætti að haga þessum
haugstæðum svo, að auðvelt sé að gera þak yfir þau
síðar, ef efni og ástæður leyfa. Haugstæðum þessum
álít eg engum ofvaxið að koma upp, þar sem efni er til í
þau. Þar sem ekki fæst grjót né steypuefni, verður að
bjargast við mýratorf og þétta með deigulmó eða ösku,
og er það betra en ekki. Héðan af ætti ekki á nokkr-
um bæ að sjást fjóshaugur, sem ekki er geymdur í haug-
stæði eða húsi, gerður úr svo vönduðú efni sem kostur
er á á hverjum stað.
Tíminn leyfir ekki að lengra sé út í þetta farið, og
verð eg að öðru leyti að vísa mönnum til áður nefndra
ritgerða.
En íleira þarf að gera en að geyma og hirða áburð-
inn vel. Það þarf líka að nota hann rétt. Og á því
er alment mjög mikil vöntun, mikið að gera til um-
bóta og margt að læra.
Hvenær og hvernig á að bera á, er að vísu mjög
breytilegt og staðháttum háð. En hver einstakur verður
að leggja alla alúð á, að láta reynsluna lcenna sér hið
rétta í því efni, leita fyrir sér með ýmsu móti, en
fylgja elcki í blindni gömlnm venjum.
Um eitt vildi eg í þessu sambandi mega spyrja:
Finna menn nokkurt samræmi í því, að leggja talsvert
í kostnað til þess að koma sér upp áburðarhúsum, eða
öðrum góðum geymslustöðum fyrir áburðinn, eins og
nokkrir hafa þegar gert og allir eiga að gera, en taka
svo áburðinn út úr þessum góðu geymslustöðum á haustin,
fleygja honum í smáhrúgur út á túnið og láta hann
liggja þannig allan veturinn?
Hver sem annars vill nokkuð um þetta hugsa hiýtur
að sjá, að með þessu er verið að vinna í tvær gagn-
stæðar stefnur. Hin fyrri er sú, að vernda áburðinn
sem bezt fyrir öilum áhrifum, er rýra gildi hans eða
hafa einatap í för með sér. Hin síðari miðar að því,
að greiða sem bezt fyrir þessum áhrifum. Úr þessum