Búnaðarrit - 01.01.1911, Page 68
64
BÚNAÐARRIT.
hagkvæmast að safna og geyma hvort fyrir sig, taðið
sér og þvagið í öðru lagi.
Um þessar aðferðir að safna áburðinum og geyma
hann má það segja, að hver Þeirra hefir sína kosti og
galla.
Ef taðinu og þvaginu er safnað saman í eitt og gert
alt að föstum áburði, þarf að bera mikið saman við á-
burðinn. Yíða eru ýmsir erfiðleikar á að afia hæfilegs
undirburðar, og sumstaðar er það jafnvel mjóg takmark.
að, hvað hægt er að fá af góðum undirburði. Auk þess
útheimtir það mikla vinnu, að útvega nægan undirburð.
Og á hverjum degi fer töluverð vinna í það, að bera í
flórinn kvelds og morgna. Það er því hætt við, að á-
burðarhirðingunni verði alment ábótavant með þessu
lagi, og að meiri og minni áburðarlögur fari þá til spillis.
Að safna öllum áburðinum í for hefir og sinaókosti. Það
útheimtir meðal annars mikla vinnu við að bera hann á.
Og flestum túnum er þann veg háttað, að þau hafa
betra af því, að fá fastan áburð heldur en lagarkendan.
Þetta á sér einkum stað um tún með grunnum jarð-
vegi. Þau þurfa jafnan að fá áburð, sem er moldmynd-
andi, svo sein er um taðið undan búpeningi vorum, þeg-
ar því er safnað sér.
Bezta og hagkvæmasta aðferðin í þessu efni hygg
eg vera, þegar á alt er iitið, að safna og geyma að meira
eða minna leyti hvoru fyrir sig, taði og þvagi, taðinu í
áburöarhúsi og leginum i lagarheldri for.
En jafnframt þessu er sjálfsagt að gera ráð fyrir
því, að borið só í flórinn á hverju máli, svo sem bent
er til hér að framan.
Áburðinn undan hestunum ætti jafnan að bera
saman við fjósmykjuna. Hefir það góð áhrif á mykjuna,
að blanda henni saman við hrossataðið. Það jafnar
eiginleika þessara tveggja áburðartegunda og eyðir að
miklu leyti upphaflegum göllum þeirra. Áburðurinn