Búnaðarrit - 01.01.1911, Side 77
BÚNAÐARRIT.
73
Þegar mannasaur er borinn saman við skepnu-
áburð, leynir það sér ekki, að hann er miklum mun
efna-auðugri, og þá um ieið betri. Það er því mesta
fásinna, að vanrækja hirðingu hans og notkun. En til
þess að auðið sé að færa sér hann í nyt, þarf að koma
upp salerni á hverjum einum og einasta bæ.
Salernið má hafa hvort sem heldur vilJ sérstakt, og þá
kassa eða kyrnu undir setunni, eða í sambandi við for-
ina, ef hún er til. Sé það haft út af fyrir sig, er losað úr
því í hauginn eða áburðarhúsið, eftir því sem ílátið fyllist.
VIII. Niðurlag.
Iðulega heyrast kvartanir urn áburðarskort, og að
hann standi jarðræktinni fyrir þrifum. Vafalaust hafa
þessar umkvartanir við einhver rök að styðjast í sum-
um sveitum; en alment séð eru þær ástæðulitlar, enn
sem komið er.
Eins og áður er marg-tekið fram, má auka og bæta
áburðinn með því, að hirða hann betur en gert. er, og
geyma hann svo, að eigi fari til ónýtis mikið af efnum
hans. Mörgu er fleygt, er gera má að áburði, svo sem
ýmsu fiski-fangi o. fl. Það er vanrækt að afla moldar
eða mómylsnu saman við mykjuna. Þarinn við sjóinn
er látinn fúna niður í fjörunni eða fara aftur i sjóinn.
Þvagið undan skepnum fer til ónýtis sökum hirðingar-
skorts og forarleysis. Manna-saurinn er að litlu nýttur
o. s. frv. — Ef alt væri hirt, |sem áburður telst, eða
gera mætti að áburði, mundi engin ástæða til að kvarta
um áburðarskort íyrst um sinn. Með því að liirða vel
allan áburð, sem til felst, mundi vafalaust mega nú sem
stendur rœlda að minsta lcosti helmingi stœrra land en
það, sem nú er talið að vera í rœJct. Það þýðir, að
auka mætti tún og kálgarða um fullan helming frá því
sem nú er, og töðuna og allan jarðarávöxt að sama skapi.
Það borgar sig að hirða áburðinn og nýta liann.
Því hefir verið haldið fram, að jarðræktin hér hlyti