Búnaðarrit - 01.01.1911, Síða 132
128
BÚNAÐARRIT.
stöddu ástæða til að leggja fyrir alþingi lagafrumvarp
um málið, og vorum vér því samdóma.
Út af ályktun búnaðarþings 1907 um votryggingu
sveitabæja rituðum vér stjórnarráðinu 13. ág. 1910 þannig:
„Á búnaðarþingi 1907 var samþykt svo hljóðandi
tillaga:
„Búnaðarþingið ályktar, að skora á félagsstjórn-
ina að gera sitt hið bezta til þess, að lög um votrygg-
ing sveitabæja komi sem almennast til framkvæmda,
og ef þörf gerist að stuðla að því, að lögunum verði
breytt".
Pélagsstjórnin hefir eftir föngum orðið við þessari
áskorun með þvi að láta starfsmenn félagsins nota hvert
tækifæri til að minna á nauðsyn votryggingarinnar og
hvetja menn til að koma henni á. Þó hefir það gengið
tregt, því enn þá eru það ekki nema 22 hreppar, sem
hafa komið votryggingu á hjá sér.
Það mun hafa vakað fyrir búnaðarþinginu, er það
í áðurnefndri áskorun gerir ráð fyrir þörf á lagabreyt-
ingu, að einhver mesti tálminn fyrir því, að votryggingin
komist á alment, sé sá, að votryggingarlögin 20. okt.
1905 leggja mikið starf á hendur hreppsnefndum, án þess
að ætla þeim neina þóknun fyrir. Vér ætlum að þetta
sé rétt álitið. Á hreppsnefndum hvíla svo mikil störf,
sem litið endurgjald er fyrir, að það er nokkur vorkunn,
þótt þær skirrist við, að beita sér fyrir að koma á vo-
tryggingunni, þar sem það kostar þær mikla kauplausa
vinnu fyrsta árið, árið sem votryggingin kemst á, og
síðan nokkra árlega, þar sem er innheimta iðgjaldanna,
reikningsskil o. fl. Vér ætlum að sanngirni mæli með
því, að heimilað sé að greiða úr sveitarsjóði þóknun
nokkra fyrir fyrirhöfnina við að koma votryggingunni á,
og ætlum að hún megi ekki minni vera en 1 króna
fyrir hvert býli, sem í ábyrgðina er tekið, en að síðan
greiðist árlega x/io iðgjaldanna fyrir innheimtu og reikn-
ingsskil. Sá hluti iðgjaldanna, sem samkvæmt 18. gr.