Búnaðarrit - 01.01.1911, Page 147
BÚNAÐARRIT.
143
til, að nauðsynlegt sé að hafa bæði kovnforðabúr og:
heyforðabúr. Nauðsynlegt að senda menn um landið til
að hvetja menn til samtaka um að koma á fóðurforða-
búrum og gefa ieiðbeiningar um tilhögun þeirra. Með
slíkum ferðum ynnist meira en með ritgerðum.
Sigurður ráðunautur Sigurðsso7i gat þess, að hann
hefði í sumar sem leið farið um þær sveitir í Húna-
vatns og Skagafjarðar sýslum, er einna lakast hefðu orð-
ið úti hvað heyleysi snertir og skepnufelli; en áhugi
væri þar lítill á stofnun forðabúra til skepnufóðurs. —
Sumir álíta að það borgi sig ekki, að setja vel á, og aðriv
hafa þá skoðun, að forðabúr nái ekki tilgangi sinum.
Margir líta svo á, að lagaákvæði í þessu efni gagni lítið.
Aðalatriðið sé að hafa áhrif á hugsunarháttinn oe beina
honum í rétt horf. Taldi langmesta þörf á kornforða-
búrum í afskektum útigangssveitum.
Július lœknir Halldörsson: Erfitt verk og fyrir-
hafnarsamt að kenna sauðfé að éta korn. Hafði sjálfur
komist í heyþrot 1882, en haft nóg korn, og þekti þetta.
I-Iægra að koma upp forðabúrum með heyi, en margir
álitu að lieyforðabúrin mundu verða lítið notuð, en-
kostnaður falla á þau samt vegna endurnýjunar heysins.
Víða hagaði svo til, að hagur væri að setja á beitina.
um fram það sem fóður væri til. Þetta heppnaðist oft,-
ast, en fyrir kæmi að þetta brygðist. Vandfengnir menn,.
sem bændur alment treysti og vildu hlita ráðum þeirra
Skoðanir nokkuð kostnaðarsamar, og sá kostnaður félli
á skepnurnar. Kvaðst vita til, að skoðanir hefðu lagst
niður í sveitum, þótt komist hefði á í bráð. Vaxandi
menning, en eigi lög, æt.ti að koma lagi á í þessu sem
öðru, því óneitanlega þyrfti að koma í veg fyrir að
horfellir ætti sér stað. En varasamt fyrir löggjafana að
grípa svo inn 1 bústjórn einstaklinga. Hver ætti bezt
að þekkja sína jörð. Sumum þætti mikil hætta á lamba-