Búnaðarrit - 01.01.1911, Page 149
BÚNAÐARRIT.
145
alþýðumáli: „dræpust úr broddverkjum". Síðustu tillög-
una kunni hann bezt við. Breyting á hugsunarhættin-
um bezta meðalið. Eins og hann væri nú, mundi laga-
setning eða fjárframboð til forðabúrastofnana lítt verða
að notum. Kæmi margt til greina, er erfitt væri að
setja reglur um, beitarnot o. fl.
Þórhallur biskup Bjarnarson hafði áhuga á því, að
komið yrði upp kornforðabúrum á því svæði, sem hafis
getur lokað landinu, en það væri landið hálft. Komið
heföi fyrir, að ís tepti skip frá þorra og fram í ágúst-
lok. — Kornforðabúranna þó mest þörf í útigangssveit-
um. Þær oft engjalitlar, og yrði sumstaðar að setja á
fleira fé, en hey væri handa í aftaka vetrum; þar væri
korn hentugasti varasjóðurinn.
Torfi tíjarnason hafði ekki búist við því, að hor-
fellinum yrði mæld bót á þessum fundi. Nota mætti
beitina, þótt fóður væri til. í góðu árunum söfnuðust
fyrningar, sem ynnust upp í hörðu árunum, og hörðu
árin kæmu einhvern tíma. ísinn kæmi þegar okkur varir
minst. Síðastliðið vor hefði fellir orðið mjög mikill í
héruðum, sem hefðu haít íslausar hafnir. Ásetnings-
mennirnir mundu fljótt komast upp á það, að geta gefið
ábyggilegar leiðbeiningar eftir staðháttum. Við ættum
að leiðbeina, en ekki beita þvingun. Ræðumaður hafði
ekki orðið var við mikinn lambadauða, þar sem ær
væru í góðu standi að vorinu. Á stöku stöðum mundi
þó vera svo háttað, að betra væri að féð væri ekki mjög
feitt á vorin, en horað þyrfti það ekki að vera fyrir því.
Tiltækilegasti vegurinn til að koma á heyforðabúrum
mundi það vera, að semja við vissa bændur um, að þeir
hefðu til svo og svo mikinn heyforða og fengju þóknun
fyrir geymsluna og seldu heyið með fyrir fram fast-
ákveðnu verði, er væri svo hátt, að það borgaði sig
fyrir þá. Hitt, að flytja heyið á einn stað, hefði ýmsa
10