Búnaðarrit - 01.01.1911, Page 150
146
BÚNAÐARRIT.
ókosti. Það verkaðist ekki eins vel, ef litið kæmi í
einu, og hefði í för með sér ýmsa erfiðleika, einkum
ef litið gengi út.
Hermann búfrœðingur Jónasson taldi það tvímæla-
laust, að í hörðum og gróðurlitlum vorum dræpist minst
undan vænstu og feitustu ánum. En væru ær illa fóðr-
aðar að vetrinum, svo fóstrið yrði þroskalítið og veik-
bygt, og vorið yrði gott og gróður þyti fljótt upp, væri
hætta á að ]ömb dæju, og þá sérstaklega undan vænstu
og feitustu ánum. Nefndist sú lambasýki hjartveikip
vatn settist kringum hjartað. Bezta ráðið gegn þessu
væri stíun. Óhætt að fullyrða, að einstöku vor dræpust
svo skifti þúsundum lamba hér á landi úr þessari veiki.
Atkvæðagreiðsla:
Töluliður 1. samþ. með 19 atkv. samhlj., 2. með
13 : 2; 3. með 11 : 3; 4. með 21 atkv. samhlj.
Hermann Jónasson taldi það varúðarvert af Búnað-
arfélaginu, að leggja mikið fé til að græða upp landauðnir
eða til varnar skemdum, ef mikið tvísýni væri á, að það
yrði að liði, og sömuleiðis það, að styðja að mjög dýr-
um jarðabótum, meðan stór landflæmi, sem vel lægju
við og mjög mætti bæta með tiltölulega litlum kostnaði,
væru í algerðri órækt. Búnaðarfélagið þyrfti og að gæta
jafnróttar með fjárframlag til hinna ýmsu héraða, en
það hefði það ekki gert að því er Dalasýslu og Snæfells-
ness- og Hnappadalssýslu snerti. Hin síðarnefnda hefði
svo að segja farið alls góðs á mis. Búnaðarhættir væru
þar í hörmulegu ástandi og afturför altof víða.
Litið sem ekkert væri þar unnið að þúfnasléttan
og lítið að garðyrkju. Fónaðar-hús alt of víða þannig,
að enginn af Norðurlandi eða Austurlandi mundi telja
viðlit að hirða skepnur í þeim. Sunnan fjallgarðsins
væri ágætlega fallið til vatnsveitinga; þar mundi vera
landflæmi á aðra □ mílu, er rækta mætti með mjög