Búnaðarrit - 01.01.1911, Page 154
150
BÚNAÐARRIT.
breiðst og aukist fram uui 1904. — Endurbætt slátrun
og meðferð á kjöti hefði eigi brugðist þeim vonum, sem
gefnar hefðu verið. — Það sem helzt mælti með því, að
láta ganga með dilk, væri það, ef heimahagar væru rýr-
ir, en afréttarlönd góð, og þó sérstaklega ef ormaveiki í
lömbum virtist vera orðin landlæg.
Sigurður Sigu/rðsson gat þess út af ummælum Jóns
í Múla, að Guðjón heitinn hefði hvatt menn til að hætta
við fráfærurnar af því hann hefði álitið, að það mundi
bæta íjárkynið. Hitt væri annað mál, hvort þessi skoð-
un hefði við rök að styðjast. Áleit ekki æskilegt, að
koma á fót selstöðu, eins og nú stæði, nema ef auðið
væri að koma rjómanum á rjómabú eða búa til ost úr
sauðamjólk til sölu.
Að lokum bar hann fram svo hijóðandi tillögu:
III. Fundurinn skorar á búnaðarþingið, að áætla ein-
hvern styrk til byrjunartilrauna ineð tilbúning og
sölu á osti úr sauðamjólk.
Samþykt með 18 atkv. samhij.
Björn Bjarnarson vakti máls á því, að búnaðar-
þingið gengist fyrir, að breytt yrði reglum fyrir styrk-
veiting til búnaðarfélaga í samræmi við tugamálskerfið.
Hann vildi einnig, að felt yrði burt ákvæðið, að hlut-
aðeigendur sjálfir þyrftu að sœkja um verðlaun úr Rækt-
unarsjóði og heiðurslaun úr Styrktarsjóði Kristjáns kon-
ungs IX. Vissi dæmi til, að verðugir bændur fengju sig
ekki til að gera það.
Sigurður Sigurðsson áleit ekki þörf á að breyta til
með verðlaunaveitingarnar. Það vantaði ekki umsæk-
jendur. Þeir sæktu undantekningarlítið, er komið gæti
til greina.
Hermann Jónasson var sammála B. B. um verð-
launaveitingarnar, kvaðst hafa hvatt einstaka menn, er