Búnaðarrit - 01.01.1911, Page 199
BÚNAÐARRIT.
195
tóku framkvæmdum búnaðarfólagsins og glamrandanum
í „Landplágunni mestu", þá lá við að eg færi að hugsa,
að hræðslan við heyskort og horfelli væri ekki annað
en hugarburður hjá stjórn búnaðarfélagsins, og tóm elli-
glöp hjá mér. En næstliðið vor eyddi aftur þessum efa-
semdum. Eg er nú jafn-sannfærður og eg var fyrir 2
árum um það, að hér er að ræða um eitt hið þýðingar-
mesta mál, ekki að eins fyrir landbúnaðinn, heldur líka
fyrir alla olckar menningu og sjálfstæði. Þess vegna
þykir mér þögn og afskiftaleysi almennings svo óvíöfeldið.
Eins og eg gat um í upphafi gekk frumvarpið um
kornforðabúrin og urn lánsheimildina til þeirra fram á
þinginu, en vakti svo sem engar umræður. í neðri
deild var kornforðabúrsmálinu vísað til landbúnaðarmála-
nefndarinnar, og lagði sú nefnd fram sérstakt álit um
þetta mál. I efri deild var sett þriggja manna nefnd i
málið, sem kom fram með sitt álit um það.
Báðar nefndirnar komast að líkri niðurstöðu. Þær
kannast báðar við, að brýn þörf sé til þess að stofna
kornforðabúrin, einkum í þeim hlutum landsins, sem haf-
ísinn geti lokað á vetrum. Nefndirnar kannast einnig
báðar við það, að fóðurskortur og fénaðarfellir hafi því
miður oft komið fyrir hjá okkur og unnið landbúnaðin-
um mikið tjón. En báðar nefndirnar álíta, að fóður-
skortur sé orðinn sjaldgæfari en áður var, og þakka
það betri ásetningi fyrir vaxandi búhyggindi og vaxandi
mannúð, og svo bættum samgöngum o. fl. Nefudirnar
vona því að þetta muni hjálpast að, til að gera al-
mennan fóðurskort æ fágætari eftir því sem tímar líða.
Eg skal ekki lá nefndarmönnum, sem fjöiluðu um
forðabúrsmálið, eða þingmönnum yfir höfuð, þó þeir
teldu nokkrar líkur til þess, að bændur færu fram af
þessu að hætta við gamla vanann, að stofna sér í voða
með ógætilegum ásetningi, og vonuðu þvi að ekki þyrfti
að halda á neinum sérstökum eða óvanalegum ráðstöf-
unum frá alþingi til þess að fyrirbyggja fóðurskort og