Búnaðarrit - 01.01.1911, Síða 200
196
BTJNAÐARRIT.
fjárfelli. Bændum ætti sjáifum að vera annast um, a8
sneiða hjá fjárfelli. Þeir hafa alment heyrt þess getið,
að fóðurskortur og fjárfellir hefir legið hér í landi, frá
þvi að sögur fara fyrst af þjóðinni. Menn vita líka, að
þetta hefir unnið landbúnaðinum svo mikið tjón, að
enginn getur tölum talið, og aflað þjóðinni svo mikilla
og margítrekaðra hörmunga, að sárbeittari hafa verið en
alt annað, sem hefir pínt hana. Og bændur vita líka, að
fóðurskortur og fénaðarfellir hefir nokkrum sinnum heim-
sótt þá menn, sem nú lifa, svo þeir hafa getað séð
með eigín augum hinar hörmulegu afleiðingar. Þegar
bændur höfðu svo ekki int til þess með einu orði, að
löggjafarvaldið færi að skipta sér af málinu, þá var mjög
afsakanlegt þó þingmenn létu það ekki mikið til sin taka.
Svo höfðu þingmenn 1909 aðra afsökun. Þá lágu
mörg vandamál fyrir þinginu, sem tóku upp tíma og
athygli þingmanna svo mjög, að þeir hafa ekki haft
tíma til að hugsa svo rækilega um forðabúrsmálið sem
þörf hefði verið. Eg efast ekki um, að ef þingmenn
hefðu haft nógan tíma til að hugsa málið, þá hefðu
þeir tekið árinni dýpra, til þess að reyna að fá bændur
til að koma fóðurskortinum sem fyrst /yrir lcattarnef.
Ef þingmenn hefðu haft nægan tíma til að hugsa ræki-
lega um þetta mál, þá mundu þeir hafa komist á þá
skoðun, að langt muni verða að biða þess, að bœndur
fari alment hver i sínu lagi af innri lwötum að setja
svo vel á, að fóðurskorturinn detli úr sögunni. Þing-
menn mundu líka við nákvæma umhugsun hafa sann-
færst um, að varfærni bænda- við ásetninginn hefir farið
miklu minna fram að undanförnu en æskilegt hefði
verið, og að jafnan hefir heyskortur og meiri og minni
fénaðarfellir komið einhvers staðar fyrir á síðasta manns-
aldri, hvað lítið sem útaf hefir borið með árferðib.
En þó að þingmenn 1909 teldu fremur óliklegt, að
fóðurskortur og fénaðarfellir geti heimsótt okkur fram-