Búnaðarrit - 01.01.1911, Page 277
Um sauðfjárrækt og súrþara.
Eftir Daníel Jónsson bónda á Eiði U
Af öllum atvinnuvegum vorum er sauðfjárræktin
lang-arðsömust og vissust. Það er vonandi, að vór eig-
um eftir, að taka miklum framförum í henni enn, eins
og oss á liðnum tíma hefir smá-þokað áfram. Yór
munum með tíma og reynslu komast að því, að vér í
ýmsum atriðum höfum eigi farið sem réttast að. Niðjar
vorir munu þó sjá enn betur en vér sjálfir, í hverju
oss einkum yfirsást í fjármenskunni, og því færa ýmis-
legt til lagfæringar, og leggja niður ýmsar slæmar ven-
jur, sem vér enn iðkum, en taka upp aðrar betri, eins
og oss hefir orðið ijóst, að sumt í meðferð fénaðarins
hjá feðrum vorum var alveg óviðeigandi. Eg skal nú
ekki minnast á margt, því eg verð að vera fáorður
rúmsins vegna, og tek að eins fram það, sem einna
mest hefir hamlað fjölgun og framförum fénaðarins að
þessum tíma, svo sem ógætilegan ásetning og þar af
ieiðandi vanhöld, óvandvirkni, áhugaleysi og vanþekkingu
í kynbótum, fjárkláða, bráðapest, höfuðsótt og jafnvel
hinn afarskæða óvin sauðkindarinnar refinn. Alt hið
siðasttalda hefir dálítið færst í betra horf hjá okkur,
sem nokkuð erum komnir til ára.
Aðallega er það tvent, sem eg vildi fara örfáum orð-
um um, og það er fráíærurnar á ánum og not þarans.
1) Ritstjórn BR er ekki að öllu leyti sammála ummælum
greinar þessarar, um fráfærurnar, en ljær fúslega rúm umræðum
um það mikilsverða mál, bæði með og móti.
18