Morgunn - 01.06.1931, Qupperneq 50

44
MORGUNN
nýja skapferli standi í sambandi við áform hans um
að hefja uppreist í Jerúsalem um páskana.
Nú er það allra fræðimanna mál, að „fjallræðan‘f
sé ekki ræða, heldur samsafn af niðurstöðum af marg-
víslegu máli, er hann hafi flutt við ýms tækifæri. Og
þegar þess er gætt, að talið er líklegt, að guðspjalla-
mennirnir hafi tekið þessar setningar úr safni af „orð-
um“ Jesú, sem verið hafi tiltölulega þekt rit í frum-
kristninni, þá er það dálítið hæpið að velja þessum setn-
ingum öllum að sjálfsögðu rúm í þessu fyrra tímabili
starfsemi Jesú. En jafnvel þótt þetta væri látið gott
heita, þá er ekkert eðlilegra en að blærinn yfir boð-
skap hans breyttist stórlega frá upphafinu, enda þótt
engu slíku væri til að dreifa, sem sr. Gunnar gjörir ráð
fyrir. Það stafar meðal annars af því, að líkindin eru
mikil fyrir, að fylgi hans hafi frekar þorrið en vaxið,
er stundir liðu. Fólkið flykkist í upphafi að honum, en
er mótspyrnan vei’ður sæmilega eindregin frá hendi
fræðimannanna, þá gliðnar alt fylgið í sundur. Hann
rekur sig átakanlega á, að menn vantar tregðu í hug-
ann til þess að andleg verðmæti fái fest verulegar ræt-
ur með þeim. Ekkert er eðlilegra en að mál hans snú-
ist þá með afli um, hvað menn verði að vera viðbúnir
að leggja í sölurnar fyrir það, sem dýrast sé í sálum
þeirra. Líkingarnar eru oft harkalegar með afbrigðum,
en þær eru ekki nema samsvarandi því, er honum finst
í húfi vera, er menn svíki sjálfa sig. Og oft er líklega
um meira að ræða en líkingar. Jesús trúir á dóm Guðs,
er samfara verði guðsríkis komunni. Og sú koma stend-
ur alveg fyrir dyrum. Inn í guðsríkið gátu ekki aðrir
komist en þeir, er alið höfðu með sér þá eiginleika,
sem skilyrði voru guðsríkisvistarinnar. Enginn gat trú-
að á hina stórfeldu byltingu, sem Jesús trúði á og
þráði, án þess að finna til þess jafnframt, að ægilec/ir
viðburðir voru í aðsigi. Satan einn átti ekki að fai’ast
— því að Jesús trúði á tilveru hans —, heldur hlaut