Morgunn - 01.06.1931, Qupperneq 102

MORGUNN
96
Á þessum fundi gerðist afar-furðulegt atvik, sem
aldrei hefir komið fyrir endranær, að mér viðstöddum.
Meðal fundarmanna var þýzkur verkfræðingur, mjög
gáfaður og vísindalega mentaður maður. Hann sat langt
frá miðlinum, kallaði til mín og sagði: „Peters, einhver
hefir náð í hægri höndina á mér og er að toga mig upp“-
Mr. Williams var ekki í sambandsástandi og sagði hon-
um að láta höndina ráða, þá er í hann héldi. Hann var
togaður upp, þangað til hann stóð á stólnum. Hönd
hélt í vinstri höndina á honum, og í sambandi við þessa
hönd var handleggur, sem Þjóðverjinn sagði okkur að
endaði við olnbogann. Höndin hélt áfram að toga í
hann, en hann komst aldrei hærra en upp á stólinn.
Meðan á þessu stóð, var hann alt af að spyrja, hvort
við héldum í hendurnar á miðlinum. Konurnar tvær.
sem á fundinum voru, sögðust gera það. En með öllu
hefði miðlinum verið ókleift að gera þetta, þaðan sem
hann sat.
Mig langar til að segja frá mjög merkilegri röð af
sönnunum í sambandi við þann unga mann, sem birt-
ist hjá Mrs. Davis. Mörgum árum áður hafði hún lagt
stund á málaralist í þjóðmyndasafninu í London og var
að endurmynda málverk þar. Næstur henhi var ungur
námsmaður, og þau urðu kunningjar. Hann hafði gert
henni þann greiða að útvega henni sérstakan stól. Hann
sagði henni, að hún tryði ekki á líf eftir dauðann, og
hefði enga von um neitt áframhald. Svo var það eitt
kvöld á heimili Mrs. Davis, að hann talaði gegnum mig,
mintist á stólinn við hana, kom með fleiri sannanir og
nefndi sig Frank. Mrs. Davis kannaðist við manninn, en
hún vissi ekki, hvort hann væri enn á lífi á jörðunni
eða látinn. Með því að þreifa gætilega fyrir sér með
bréfum, komst hún að raun um það, að hann væri bróð-
ir nafnkends listamanns, að hann væri kominn yfir í
heim framliðinna manna, og að alt væri satt, sem hann
hefði sagt. Þessi maður hafði nú birzt okkur, mjög frítt