Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1941, Qupperneq 78

54
TÍMARIT Þ J ÓÐRÆKNISFÉL AGS ÍSLENDINGA
þjóðar sinnar, og verður einnig óað-
skiljanlegur hluti hennar fyrir
handan, eins langt fram og eg get
hugsað mér eilífðina.
Að sönnu þekki eg mest og best
íslenskar sálir. En þó að okkur
sýnist oft sitt hvað um endurminn-
ingar okkar úr jarðnesku lífi, sem
skifta okkur í ýmsa hópa, er heldur
fjölga eftir því sem skoðanir ykkar
verða margþættari á jörðinni og
áhugamálin fleiri þar, þá sundrar
það ekki þeim þjóðaranda og því
þjóðareðli og þjóðarmagni, sem er
arfþegi ríkisins, máttarins og dýrð-
arinnar í andans heimi. Þessvegna,
og þrátt fyrir alt, búum við saman
út af fyrir okkur í eylendu okkar í
ríki himnanna, og lifum eigin á-
hugalífi til íslenskrar fullkomnun-
ar við góðan orðstír, sem aldrei
deyr.
Þar geymum við ættartölu hvers
einasta landa, og þar eru menn
ekki rangfeðraðir, slept úr né bætt
úr né bætt við liðum, eða raktir til
óskyldra ætta, því þeir standa þar
sjálfir ljóslifandi, með geislabaug
minninganna um höfuð sér, og eru
það ólíkt betri sönnunargögn en
gömlu skræðurnar.
Þær íslenskar konur, sem eg þekki
fyrir handan, búa allar í íslenska
samfélaginu, hvert sem þær hafa
farið um hnöttinn, hvar sem þær
hafa átt heima og borið beinin, og
með hverjum sem þær hafa búið
og átt börn með. Hversu prýðilega
sem hinn fagri líkami þeirra hefir
kunnað við sig í útlöndum með
framandi mönnum, þá eru sálir
þeirra eins íslenskar í eðli sínu þeg-
ar líkaminn sofnar, sem þær hefðu
aldrei farið út fyrir landsteinana,
eða þekt karla annara þjóða, hvort
sem þær skilja þetta í sínu fyrra
lífi eða ekki.
Breti, sem býr með íslenskri konu
sinni, er sami Bretinn eftir sem
áður, og fer við aðskilnaðinn til
síns breska samfélags, eða réttara
sagt til þeirrar sálnadeildar úr
breska heiminum, sem hann heyrði
til. En sambönd ríkja eða heims-
veldi þekkist ekki í öðru lífi. Og
íslenska konusálin á ekki heima
með skotskri, enskri, velskri eða
írskri sál, fremur en þær sálir með
þeim íslensku, hvað sem kroppun-
um hefir áður liðið.
Eins og enginn getur flúið frá al-
föður lífsins af því að hann býr i
okkur, eins flýr enginn frá sinni
þjóðarsál, sökum þess, að hún er
andi okkar og líf, sem einnig er
einn þáttur hins mikla almáttar.
Þessvegna safnast allir til feðra
sinna í hinum andlega skilningi sem
hinum líkamlega, því andinn hverf-
ur til síns uppruna eins og holdið
til jarðarinnar.
Þetta er eðli alls sem lifir á öll*
um stigum lífsins.
En tækist einhverjum að deyða
sína íslensku þjóðarsál og sinna
niðja, annaðhvort með snöggri hug*
arfarsbreytingu eða vanrækt og
gleymsku margra mannsaldra, uns
íslenska eðlið væri horfið svo al-
gerlega, að þeir þektu ekki lengui
uppruna sinn, og ekki væri lengm
hægt að ákveða hvaða þjóðarsál
þeir heyrðu til, þá er mér hulinn
leyndardómur hvar þeir lenda, enda
þekki eg ekki allar vistarverur him
andlega heims.
Eg hefi lokið máli mínu í kvöld-
Friður sé með ykkur.
Strax á þessu kvöldi og nsestu
A