Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1941, Qupperneq 151

ÞINGTÍÐINDI
127
nefndarálitum þessum. Var þeirri spurn-
ingu svarað af framsögumanni þingnefnd-
ar, séra Guðmundi Árnasyni, á þá leið, að
aðalmunurinn væri i $600.00 fjárveitingu
úr sjóði félagsins, sem álit minnihlutans
færi fram á. Nikulás Ottenson tðk til
máls og kvað enga peninga mega senda
úr landi, þessvegna ekki þörf á að veita
fé til söguritunar fyrir bðk, sem prenta
á heima á íslandi. Mrs. Lindal benti á
að peningalán þetta, ef veitt yrði, gengi til
söguritarans sem á heima hér í bæ. Séra
Guðmundur talaði aftur þessu máli til
frekari skýringar. Mr. Sigm. S. Laxdal
lagði til að bæði nefndarálitin séu tekin
og rædd lið fyrir lið. i)r. S. J. J. studdi
og var það samþykt. Ari Magnússon
gjörði fyrirspurn um hvort hugmyndin
væri að gefa út tvö bindi. Var fyrirspurn-
inni svarað af skrifara sögunefndar á þá
leið, að fyrirhugað væri að gefa út a. m. k.
fjögur bindi þessarar sögu, ef unt væri.
Las skrifari þá 1. lið umrædds nefndar-
álits. ólafur Pétursson gjörði fyrirspurn
til ritara og fyrrum formanns sögunefnd-
ar um fjárhagsástæður I sambandi við bók
Þá er útkomin er. Ritari gjörði grein
fyrir þvi á sama hátt og gjaldkeri sögu-
nefndar hafði gjört daginn áður. Pær upp-
lýsingar voru spyrjanda ekki fullnægjandi,
og tðk nú Ásmundur Jðhannson til máls
og svaraði spyrjanda með ítarlegri ræðu,
um leið og hann ræddi fjármálin alment
eins og þau áhræra sögumálið. Taldi hann
tvær leiðir mögulegar til að sjá þessu fyrir-
tæki farborða: (1) Að leita til fðlks um
almenn samskot ásama hátt og gjört hafði
verið I sambandi við Leifsstyttumálið, og
(2) Að taka fé úr sjóði pjððræknisfélags-
ins. Taldi hann fyrri aðferðina sjálfsagða,
en þá síðari ðhugsandi
Porseti vakti nú athygli á því að sá
tími væri kominn er ákveðið hefði verið
að taka samskot meðal þingmanna og
gesta fyrir rithöfundasjðð. Lagði Ásm.
P. J. til að 15 mn. fundarhlé væri tekið
til að ganga frá þessu máli. Till. studd og
samþykt. Voru samskot síðan tekin er
námu $37.42.
Fundur var aftur settur kl. 3.35. Ritari
las aftur 1. lið álits milliþinganefndar í
sögumálinu. S. S. Laxdal tðk til máls og
taldi þá leið heppilega sem nefndin benti
á I umræddum lið. Séra Guðm. Árnason
gat um að bending hefði komið frá vel-
unnara þessa máls um að samskotaleiðin
væri heppileg, og að vel færi á því að
pjððræknisfélagið hefji samskotin með all-
riflegri gjöf úr sjóði. Mrs. H. Lindal taldi
sjálfsagt að halda áfram með verkið, áleit
hún unt að sameina tillögur meiri og minni
hluta nefndarinnar. Dr. Sig. Júl. Jðh.
tók til máls. Lýsti hann því að hug-
myndin um söguritun þessa hefði vakað
fyrir pjóðræknisfélaginu frá upphafi. Var
hann kunnugur þeim anda er ríkti 1 þessu
máli og áhuga fyrir því, bæði fyr og sxðar.
Taldi hann samskotaleiðina óheppilega og
ósamboðna virðingu pjóðræknisfélagsins.
Ásm. P. Jóhannson svaraði ræðu læknisin.s
og slakaði í engu á sinni fyrri afstöðu.
Árni Eggertson kvaddi sér hljóðs. Taldi
hann aðal nefndai-álitið hárrétt. Vildi hann
hefja samskot samstundis á þingstaðnum
og bauðst til að byrja með $10.00 gjöf til
fyrirtækisins. Á. P. J. tók I sama streng
og bauðst til að gefa $25.00. Ólafur Pét-
ursson taldi sannað af reynslunni, að út-
gáfufyrirtækið mundi borga sig. Benti
hann á að söguritara hefði ekki verið gold.
ið kaup síðan 1. desember og væri nauð-
synlegt að taka það til athuguiiar I þessu
sambandi. Kvað hann svo á, að ef ekki
fengist fé til að gjalda söguritara innan
skamms tíma, yrði að sjálfsögðu að láta
hætta verkinu. Ragnar H. Ragnar taldl
fjármálin ekki aðalatriðið I þessu máli, en
hitt væri meira um vert að bókin sam-
svaraði ekki þeim kröfum, sem gjöra verð-
ur til slíkrar bókar. Séra Guðm. Árnason
benti á að þetta væri ekki venjulegt bóka-
útgáfu fyrirtæki. Hér væri ekki um fri-
stundaverk að ræða, heldur væri þetta
starf, sem útheimti allan tima söguritarans,
og yrði kostnaðarhliðin við það þessvegna
erfiðari viðfangs. Aðferð þá, sem nefndar-
álitið bendir á taldi hann heppilega og
lagði áherslu á það, sem hann hafði áður
bent á að æskilegt væri að pjöðræknisfé-
lagið byrjaði samskotaviðleitni sína með
ríflegri gjöf til fyrirtækisins. Mundi það
skapa gott fordæmi og mælast vel fyrir.
Ólafur Pétursson lagði spurningu fyrir
ræðumann: Hvað á að gjöra í millitíð-
inni, þangað til nægilegt samskotafé kemur
inn til að borga söguritara svo verkið
geti haldið áfram? Framsögumaður taldi
framkvæmdarnefnd og sögunefnd mundi
fært að sjá fyrir því. Guðmann Levy
taldi nauðsynlegt að hefja samskot. Bngin
önnur leið væri möguleg. Tæki fólk ekki
vel þessari aðferð til fjársöfnunar væri
málið þegar dauðadæmt. Sveinn Thor-
waldson taldi málið vanhugsað af þorra