Blik - 01.06.1980, Side 128

SIGURÐUR MAGNÚSSON FRÁ SÓLVANGI:
Aflakóngar takast á um titilinn.
Það var lengi siður í Vestmanna-
eyjum, meðan lokadagurinn 11.
maí var í sínu rétta gildi, að sjó-
menn héldu upp á daginn með ýmsu
móti. A.m.k. vildu þá margir gera
sér glaðan dag á ýmsan hátt. Svo
var og að þessu sinni eftir vertíðina
1932. Mér er þessi lokadagur enn í
fersku minni.
Hér greini ég frá einu atviki, sem
þá gerðist.
Það vildi svo til, að tveir bátar
urðu svo að segja jafnir að afla
þessa vertíð. Formenn þeirra eru nú
báðir látir og verða ekki nafn-
greindir hér, og heldur ekki bátarn-
ir.
Nú fannst skipshöfnum þessara
báta, að það þyrfti helzt að fá úr því
skorið, hvor þessara ágætu for-
manna bæri með réttu sæmdarheit-
ið aflakóngur. Fisktalan reyndist
það jöfn, að þeir voru báðir taldir í
efsta sæti. Þó var það nú svo, að
hvor um sig taldi sig eiga heiðurstit-
ilinn aflakóngur með réttu. — Þetta
varð að ásannast, svo að ekki yrði
um deilt.
Það gerðist á sunnudaginn næsta
eftir lokadag, að skipshafnir þess-
ara beggja aflabáta settust að loka-
fagnaði. Skipshöfnin af öðrum
bátnum hélt lokafagnaðinn í kjall-
aranum undir Nýjabíósalnum. Þar
var þá veitingastaður, sem Jón
Bjarnason rak. Hin skipshöfnin
kom saman að Sigríðarstöðum í
norðanverðum Stórhöfða, þar sem
Stefán Gíslason seldi veitingar. —
Hófið byrjaði hjá báðum skips-
höfnum að áliðnu hádegi. Ég nefni
þessa tvo hópa Kjallaramenn og
Sigríðarstaðamenn, og kenni þá
þannig við veitingastaðina.
Þegar líða tók á daginn og menn
gerðust vel hreifir, ákváðu Kjallara-
menn að skreppa suður að Sigríðar-
stöðum undir forustu formanns síns
og gera upp aflakóngsheiðurinn við
þá þarna suður-frá. Var svo leigður
bíll til fararinnar.
Eins og gengur eiga allir sína vini.
Og svo var með Sigríðarstaða-
menn. Hraðboði var snögglega
sendur þangað suður eftir til þess að
gera þeim viðvart.
Óþarfi er að orðlengja það, að
Kjallarmenn aka suðureftir syngj-
andi orustusöngva. — Veður var
skínandi fagurt, sól og sumarveður.
Nú átti að taka hús á þeim Sigriðar-
staðaköppum og sýna þeim svo að
ótvírætt væri, hverjir hefðu
sigurinn sín megin, — hvor fyrirlið-
anna væri hinn rétti aflakóngur.
Þegar þeir Kjallarakappar voru
126
BLIK