Úrval - 01.05.1953, Síða 51

Úrval - 01.05.1953, Síða 51
Flestir kannast við sögxina og kvikmyndina um nppreisnina á Bounty, en færri mun kunnugt um hinn vísindalega tilgang fararinnar. Brauðaldinflutningarnir með Bounty, Grein úr „Scientific American", eftir Bicliard A. Howard. FERÐ freigátunnar Bounty, undir skipstjóm Williams Bligh höfuðsmanns, hefur orð- ið víðfræg í bókmenntunum vegna hinna sögulegu endaloka sem hún fékk; hitt er ekki jafnkunnugt, að tilgangur ferð- arinnar var jafnóvenjulegur og endalok hennar urðu snögg. Bligh hafði tekið að sér að reyna að flytja lifandi brauð- aldintré frá Tahiti, stærstu eyjunni í Félagseyjaklasanum í Kyrrahafi, til brezku Vestur- indíueyjanna hinum megin á hnettinum. Til þessarar ferðar var stofn- að vegna þarfar brezkra plant- ekrueigenda á Vesturindíum fyrir auðræktanlega fæðu handa þrælum sínum. Á 18. öld var sykurreyr mikið ræktaður á eyjunum Jamaica, Barbados, St. Vincent, Grenada og Trini- dad. Plantekrueigendurnir sáu eftir því landi og þeim tíma sem fór í að rækta mat (cass- ava, taro-rótarávexti og ban- ana) handa þrælunum og töldu að brauðaldinið mundi reynast miklu ódýrari fæða. Fréttir af þessari undrafæðu höfðu borizt til Evrópu með ýmsum landkönnuðum, meðal annars hinum víðkunna brezka landkönnuði Cook höfuðs- manni. Brezkur sæfari og haf- fræðingur (og sjóræningi í við- lögum), William Dampier að naíni, hafði skrifað um brauð- aldinið: „Brauðaldinið (eins og við köllum það) vex á stóru tré, eins stóru og stærstu eplatré okkar. Það hefur limmikla krónu með dökkum blöðum. Aldinin vaxa á greinunum eins og eplin; þau er eins stór og penny-brauð þegar hveitið kost- ar fimm skildinga skeppan, þau eru hnöttótt, með þykku og seigu hýði. Þegar aldinið er þroskað er það gult og mjúkt og gómsætt á bragðið. Ibúar Guameyjar nota það fyrir brauð. Þeir safna þeim þegar þau eru fullvaxin, meðan þau eru græn og hörð; þá baka þeir þau í ofni sem svíður hýðið og gerir það svart; en þeir skafa svörtu húðina af og eftir verð- ur mjúk, þunn skorpa; og kjöt- ið er mjúkt undir tönn og hvítt eins og molar úr penny-brauði.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116

x

Úrval

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.