Norðurljósið - 01.01.1971, Side 124

124
NORÐURLJÓSIÐ
Hr. Gunn bar þá fram óvenjulega beiðni. Þótt hann væri svo veik-
ur, að hann væri meir dauður en lifandi, bað hann um að mega fara
úr sjúkrahúsinu í vikutíma á undan aðgerðinni. Hann bað um þetta
af tveimur ástæðum: hann þurfti að ganga frá ýmsum málefnum
sínum, og í öðru lagi, og það var langtum mikilvægara, vildi hann
leita lækningar hjá Guði. Hann vildi fá tækifæri til að sækja sam-
komurnar í Carnegie salnum.
Honum var veitt leyfi til að fara, og rúmið hans var látið bíða
hans í sjö daga, unz aðgerðin færi fram.
Sjúklingurinn fór beina leið til lögfræðings síns og lét gera erfða-
skrá sína. Á eftir fór hann beint til kraftaverka guðsþjónustunnar.
Ekkert nema óhagganleg sannfæring hans, að hann mundi læknast,
gerði hann færan um að standast sársaukann í brjóstinu. Hún styrkti
hann til að komast til salsins.
„Ég hökti inn með tveimur stöfum, svo magnlaus, að ég gat varla
staðið og leið hræðilegar kvalir,“ segir hann. „En á sömu mínútu
sem ég gekk inn í salinn, gat ég fundið nálægð Guðs, og ég vissi, að
hann ætlaði að gera eitthvað fyrir mig. Andi hans var dásamlega að
starfa þar, og ég vissi, að það, sem ég sá þar þetta kvöld, var sannar-
lega verk Guðs.“
En Paul Gunn læknaðist ekki á þessari fyrstu samkomu. „Eg var
of önnum kafinn að horfa á hina,“ segir hann brosandi, „og að
biðja fyrir þeim, er virtust verr farnir en ég.“
Paul sótti alls fjórar samkomur þarna þessa viku, fastaði og bað.
Á fjórðu samkomunni, er hann hafði fastað í 48 stundir, snart Guð
hann með læknandi hendi sinni.
Einhverjar góðar konur höfðu geymt sæti handa honum, svo að
hann þyrfti ekki að lenda í troðningi og gæti komið, rétt þegar sam-
koman ætti að hefjast. Hann sat í fjórðu röð, fimmta sæti, þetta
undursamlega kvöld. „Ég mun aldrei gleyma neinu af því,“ segir
hann.
„Skyndilega kom kraftur Guðs niður. Hann skall á mér, og andar-
tak var sem eldurinn í lunganu yrði heitari en nokkru sinni fyrr. Ég
hélt ég mundi ekki standast þetta. Það minnti mig á söguna af Hebre-
unum þremur í brennandi eldsofninum, þegar hann var kyntur sjö-
falt heitar en venjulega. Svo var þetta búið, ekkert meira.“
Til skýringar segir hann: „Þið vitið, hvað gerist, þegar þið kveik-
ið í pappírsblaði. Það molnar og verður að ösku. Mér leið í brjóst-