Norðurljósið - 01.01.1971, Qupperneq 154

154
NORÐURLJÓSIÐ
6. í stjórnartíð Krists er Satan bundinn — uppreisn, eyðing.
[Innskot ritstj. Þessi uppreisn manna, sem fæðzt hafa og lifað
undir stjórn Drottins Jesú sjálfs, sannar ótvírætt orð hans: „Enginn
getur séð Guðs ríki, nema hann endurfæðist.“ „Hold og blóð getur
ekki erft Guðs ríki.“]
Gað byrjar með fegurð og fullkomnun.
Menn spilla öllu og leiða yfir sig glötun.
Hið illa í manninum, sem byrjaði í Eden, endar skeið sitt í hinni
síðustu uppreisn. Þá fær það hinn síðasta og þyngsta dóm. Þá kem-
ur að síðustu hinn mikli dagur dómsins. Opinh. 20. 11., Júd. 6.,
2. Pét. 3. 7.
Hinn síðasti dómur:
Bœkurnar opnaðar. Þær geyma skýrslur um verk mannanna.
Engri skýrslu er sleppt, nema hún hafi verið afmáð með blóði. Hebr.
9. 22. í þessum bókum hefir blað sérhvers trúaðs manns verið þveg-
ið hreint í blóði Krists. Jes. 44. 22., Róm. 5. 9.
Við þennan dóm fer fram „upprisa dómsins.“ Jóh. 5. 24., Dan.
12. 2., 2. Pét. 3. 7.
Líkamir manna rísa úr gröfum sínum. Þeir sameinast sálunum,
en þær koma úr Hades (Helju). Lúk. 16. 28. Síðan er sál og líkama
hinna glötuðu varpað í eldsdíkið. Opinb. 20. 15., Matt. 10. 28. Þetta
er hinn þriðji og síðasti dómur. Hann gengur aðeins yfir þá, sem
deyja ófrelsaðir. Staður hans er hvorki á himni eða jörðu.
[Athugasemd ritstj. Ef trúaðir, jarðneskir þegnar Krists í 1000
áraríkinu deyja, þá mundu þeir mæta við þennan dómstól og eiga
nöfn sín í lífsins bók. Opinb. 20. 15.]
Þannig líður allt illt undir lok, og Guð skapar allt á ný.
[Athugasemd ritstj. Guð hóf þessa nýju sköpun fyrir meira en
1900 árum. 2. Kor. 5. 17. Þá fór hann að skapa nýtt mannkyn, sem
aldrei að eilífu mun gera uppreisn gegn honum.]
Oss er kennt að horfa út yfir þennan heim, út yfir þetta líf, og að
vænta samkvæmt fyrirheitum Guðs nýs himins og nýrrar jarðar, þar
sem réttlæti býr. 2. Pét. 3. 13., Jes. 65. 17., Opinb. 21. 1., Hebr. 12.
28. Vér eigum að vænta konungsríkis, sem gengur ekki til grunna,
ríkis, þar sem engin synd fær inngöngu Þar verður hvorki harmur,
mæða, sorg, dauði, né bölvun. Hásæti Guðs og Lambsins verður þar
í hinni nýju sköpun. Opinb. 22. 3.