Norðurljósið - 01.01.1971, Qupperneq 176

176
NORÐURLJ ÓSIÐ
postuli. (Gal. 2. 20.). Dauði Krists fyrir mig frelsar mig frá hegn-
ingu syndarinnar. En Jesús Kristur er upprisinn. Hann er lifandi.
Hann vill fyrir heilagan Anda koma í hjarta mitt og með lífi sínu
í mér frelsa mig frá valdi syndarinnar yfir mér. Hann segir: „Sjá,
ég stend við dyrnar og kný á. Ef einhver heyrir raust mína og lýkur
upp dyrunum, þá mun ég fara inn til hans.“ (Opinb. 3. 20.).
Til að taka á móti Kristi getum við beðið þannig: „Kæri Drott-
inn Jesús. Ég vil hlýða Guði og gera iðrun, láta af syndum mínum
og ranglæti. Ég bið hann að fyrirgefa mér þín vegna. Kom þú inn í
hjarta mitt, Drottinn Jesús og taktu á móti mér alveg eins og ég er.
Hjálpaðu mér til að segja öðrum frá þér, sem hefir gert svo mikið
fyrir mig. í þínu nafni. Amen.“
Með Jesú fáum við nýtt líf. Til þess að næra það og styrkja þurf-
um við að lesa daglega í orði Guðs, biðja og segja öðrum frá Jesú
og lifa grandvöru líferni með hans hjálp. Þá verðum við mönnum
til blessunar.-------
Hún hafði löngu áður beðið mig að biðja fyrir sér. Það gerði
ég öðru hvoru, eins eftir það, að hún var komin í sjúkrahúsið. Ég
hitti hana þar stutta stund, en trúmál urðu ekki rædd þar.
Andláti hennar lýsti maður hennar þannig, að hún hefði sofið
rólega nálega allan daginn, rumskaði aðeins. Hann og dóttir hennar
voru hjá henni, er lífið fjaraði út. Andlát hennar var friðsælt.
Engin högg frá ósýnilegum verum heyrðust, og stofan var full
af „ólýsanlegum friði“, sagði maður hennar mér morguninn
eftir, er ég mætti honum. Veitti ég honum nánar gætur, því að yfir
honum sjálfum hvíldi friður, sem ég hafði ekki séð á honum áður
sem endurskin æðra heims. Ég hafði áður fundið, tvö síðustu skipt-
in, er ég kom til þeirra, hvernig friður og að mér fannst nálægð
Drottins fylla stofuna, er ég ræddi við þau um hjálpræðið, sem
Guð vill gefa okkur með því móti, að við veitum Kristi viðtöku.
Aðeins einstöku sinnum á ævinni hefi ég reynt eitthvað svipað á
samkomustundum, þegar fólk hefir hlustað og drukkið í sig boð-
skap Guðs.
Nokkrum vikum fyrr varð annað andlát, sem ég veit um, með
svipuðum hætti. í það skipti var það telpa, átta ára gömul. Hún hét
Júlía Stefánsdóttir, og var hún dóttir hjóna í söfnuðinum á Sjónar-
hæð. Henni var leitað lækningar erlendis, og mikið var beðiS fyrir
henni. En lækningin hlotnaðist Júlíu ekki.