Andvari - 01.01.1930, Qupperneq 48

44
Baðhey.
Andvari
ekkert gildi eða verðmæti hefði lengur, þetta kostaði
stórfé árlega í mannahaldi o. s. frv. og yrði með tím-
anum alveg óviðráðanlegt. Það má að vísu ýmislegt um
þettasegja, en þetta er að eins viðleitni mannanna til að
geyma verðmæti, andleg verðmæti, svo að ekki fari eins
og svo oft áður, að andlegur þroski og menning geti
glatazt og gleymzt að fullu. Sízt skyldum vér íslend-
ingar lasta þessa viðleitni; vér eigum um of sárt að
binda vegna hirðuleysis, getuleysis og þekkingarleysis
þjóðarinnar á liðnum öldum til þess. íslendingar áttu
sína bókmenntalegu blómaöld á tíma, er bókmenntaiðja
annarra þjóða var á lágu stigi, og eru orðnir frægir
fyrir. Hugsið ykkur, að vér ættum nú ritverk snilling-
anna, eins og þau komu úr þeirra höndum, vel geymd
hérna á Landsbókasafninu! Vér mundum kaupa það
dýru verði. í stað þess höfum vér orðið að horfa á þau
fúna niður í kotum og á kirkjuloftum, glatazt og gleym-
ast og merkan þátt þeirra hverfa út í óminnið með
reykjarbólstrunum af bálinu mikla í Kaupmannahöfn,
þegar nokkur hluti af safni Árna Magnússonar brann.
Geymsluaðferðir.
Vér þekkjum góðar og öruggar aðferðir til að rækta
gras. Aðferðir, sem ekki bregðast, ef þurkar, kuldar,
eldgos eða annað óviðráðanleg óáran ekki hamlar gras-
vexti. Sömuleiðis höfum vér fljótvirk áhöld til þess að
losa grasið af jörðunni. En það er hér sem oftar, að
vandinn byrjar, þegar að því kemur, að verka heyið til
geymslu þ. e. a. s. aðalvandinn er að geyma heyið.
Þegar um það er að ræða, þá getum vér auðvitað sleppt
öllum þeim aðferðum, sem í söfnum eru notaðar við
geymslu fornminja, lista og bókvísinda eða náttúrugripa,
og að eins litið á þær aðferðir, sem mannkynið hefur