Andvari - 01.01.1930, Blaðsíða 111

Andvari
Um Iestaferðir Borgfirðinga.
107
í jökulferð fyrsta mánudag í sumri. Hann var maður
fastheldinn á fornar venjur, og tóku ýmsir hann til fyrir-
myndar og fóru að dæmi hans. Svo er og um Brand
son hans, sem enn býr á Fróðastöðum. Var hann sá
síðasti, sem fylgdi þessari fornu venju. — í slíkum ferð-
um létu flestir hesta sína bjargast úti án heygjafar.
Harðfiskur var allt af keyptur fyrir vörur: Tólg, smjör,
sauðskinn, leður og vaðmál. Gengu þau viðskipti vana-
Iega bróðurlega og voru hagfelld bæði fyrir kaupanda
og seljanda, þar sem enga milliliði þurfti.
Reykjavíkurferðir voru farnar tvær á ári. Ullarferð
um vorkauptíð og haustferð. í haustferð var föst regla
að fara af stað mánudaginn í tuttugustu og þriðju viku
sumars. Þá voru menn vanalegast með fjárrekstra, er
þeir sameinuðu sig um. Aldrei voru samt nema fáar
kindur frá sama bæ, en allt af fullorðnar, oftast gamlir
sauðir. Borgfirðingar fóru landveg alla leið til Reykja-
víkur. Þessar leiðir voru farar: Kaldadal fóru Húsfell-
ingar og Krókbúar. (Krókur heitir sá hluti Hvítársíðu,
sem er austan Gilsbakka). Fyrir Ok fóru Hálssveitingar,
Reykdælir og Niður-Síðumenn. Suðursveitir fóru þeir,
sem neðar bjuggu í héraðinu, beggja megin Hvítár.
Allir höfðu tjöld í slíkum ferðum og nesti, sem duga
skyldi þann tíma, sem til ferðarinnar fór. Um náttstaði
á bæjum var þá aldrei hugsað. I Reykjavíkurferðum
voru menn 7—9 daga, en í jökulferðum 9—12 daga.
Nestið höfðu menn í þar til gerðum skrínum. Voru þær
járnbentar með járnhringjum í báðum göflum. í hringjur
þær var fest ól. Skrínur þessar voru fluttar ofan á milli
og ólinni brugðið ofan á klakkana, áður en upp var
látið. Hæfileg lengd skrínunnar var, að hún hefði sæti
á báðum klyfberafjölum. Varð hún þannig stöðug milli
bagganna. Skrínan var í lögun sem »skatthol«, með