Andvari - 01.01.1930, Qupperneq 78

74
Baöhey.
Andvari
raunum. Ef þau vantar, þá koma fram ákveðin sjúkdóms-
einkenni, eftir því hvaða bætiefni vantar. Þó að ekki hafi
farið fram neinar vísindalegar fóður-tilraunir, þá ber
döfnun fjárins og hreysti það greinilega með sér, að
þessi verkunaraðferð hefir ekki á neinn hátt rýrt bæti-
efni heysins og þar með fóðurgildi þess.
Eins og sést af sýnishornarannsóknunum, þá er nokkuð
mismunandi vatnsmagn í heyinu, frá 65.4°/o—85.7°/o.
Vfirleitt ázl heyið mjög vel, en við þóttumst veita því
eftirtekt, að yfirleitt gatst fénu því betur að því, sem það
var þurrara, og þegar það blautasta var á garða, þá var
féð órólegt á garðanum og leitaði mikið fyrir sér. Ef eg
ætti að miða við það hey, sem sent var til rannsóknar,
þá yrði það mín ályktun, að sauðfé fellur ekki vel það
hey, sem hefir til muna yfir 80°/o af vatni. Aldrei leitaði
fé vatns allan veturinn, og ekki þágu hrútar vatn, eftir
að þeir voru farnir að fá vothey eingöngu.
Þó að fóðrun á votheyi eingöngu gæti lánazt, þá var
engan veginn útilokað, að það gæti haft þau áhrif á
ærnar, að þær létu lömbum frekara en venja er til. Þessi
hætta var ein af þeim, sem eg óttaðist mest. Eins og
áður er getið, reyndist sá ótti ástæðulaus. Með flesta
móti var tvílembt.
Hrútum þorði eg ekki að gefa vothey, fyrr en eftir
fengitíma, af því að eg óttaðist, að verið gæti, að
votheyið hefði deyfandi áhrif á kynhvatir þeirra, svo að
þeir yrðu ekki að gagni, þegar á reyndi. Eg hafði ríkuleg
tækifæri síðara hluta vetrar til þess að sannfæra mig um
það, að engin slík áhrif þarf að óttast af baðheyi að
minnsta kosti.
Enn var sú hætta, að lömb reyndust vanþroska við
burð og lambadauði yrði meiri. Engu slíku var til að
dreifa. Lömb reyndust í vænna lagi við burð (eg hef í