Jörð - 01.06.1948, Blaðsíða 51

JÖRÐ
241
hallaði sér fram með flata lófa á borðinu. „Víglínan verður
vestan við Moskvu. Rússland mun ekki bila. Rússland er
óskaplegt. Það er ótæmandi. Rússland berst fyrir Rússiand.
Það lætur ekki blekkja sig af nýju. F.itt sinn treystum vér þess-
um manni.“
Þessum orðum fylgir frá Hopkins:
„Hitler enn! F.g vona það eigi ekki fyrir mér að liggja að
verða liataður eins og Stalin hatar Hitler. Það var eins og
hann stækkaði allur. Eins og hendurnar væru að fálma eftir
einhverju. Við sáturn þögulir — og spennan leið frá.“
„Eitt simi treystum vér pessum manni!“
Stalin nefnir ekki Hitler, heldur er það bara þessi maður,
maðurinn, sem tekizt hafði að fá hinn mikla einvald Rússanna
til að treysta sér, deila í bróðerni með honum veröldinni — og
síðan svikið í tryggðum — og hánn víkur ekki úr huga Stalins.
Hendur hans fálma jafnvel eftir hálsi svikarans, þegar hið
hvítglóandi hatur tekur sem mest á taugarnar.
Síðan er það orðið ljóst af skriflegum gögnum, hvað þeim
fór á milli Hitler og Stalin. Kommúnistar um heim allan neit-
uðu því, að nokkuð hefði verið um annað að ræða í samning-
um einvaldanna en grið og viðskipti. En fljótlega eftir styrjöld-
>na var birtur samningur þeiiæa um skiptingu Póllands — og
um Eystrasaltslöndin og Finnland. Þeir samningar eru svo ljós-
lr, sem verða má — og þar semur auðsýnilega bróðir við bróður.
Nú hafa loks verið birtir opinberlega samningarnir um valda-
skiptingu í veröldinni. Af þeim er það fyrst og fremst ljóst, að
ekki hefur staðið á Stalin til að semja. Hann var Iiins vegar
frekari í kröfum en Hitler líkaði, og það dró til þess sundur-
Þykkis, sem olli því, að Hitler réðst á Rússland. En sannarlega
sýna samningarnir, að ekki er stefnu Rússa lýst af neinum ýkj-
um í þessum orðum Gletkins í Myrkur um miðjan dag:
„Stefna Alþjóðasambandsins varð að beygja sig undir stefnu
°kkar í innanlandsmálum (þ. e. stefnu þeirra með tilliti til
R-ússlands sjálfs. — G. G. H.). Sérhver sá, sem ekki skildi þessa
Uauðsyn, varð að tortímast. Hópum saman urðum við að deyða
be7-tu starfsmenn okkar f öðrum löndum álfunnar. Við horfð-
Um ekki í að brjóta í mola okkar eigin samtök erlendis, þegar
16