Jörð - 01.06.1948, Blaðsíða 181
JÖRÐ ___________________________________________________ 371
Svona eyðast ekki Ieiðir dagar.
Þó fannir breiðist fjöllin á,
fákar skeiða hér .um gljá.
Frosnar grundir glymja undir fótum,
menn riða á fundi, mæla margt,
sem mér finnst stundum ekki þarft.
SVONA mætti lengi halda áfram að þylja óprentuð ljóð
gamla Páls Ólafssonar, þessa látlausa skálds, sem hélt æsku-
fjöri í kveðskap sínum fram undir háa elli. Ég held, að eftirfar-
andi þrjár vísur, sem hann orti á gamals aldri, Jiafi aldrei verið
prentaðar:
Aldrei held ég venjist við að verða hrumur,
mig langar enn í glaum og glímur,
ganga í Skriið og yrkja rímur.
Að trúlofast og tefla skák og tæma kollu
getur breytt í æsku elli,
eins og ríða Löpp á svelli.
Mig sárlangar að sigla jrá og sjá hann hvessa,
og verði mér á víf að kyssa,
verð ég eins og hlaðin byssa.
Mörg ljóðabréf Páls liafa vafalaust týnzt algerlega. Til dæmis
kunni gömul kona á Héraði, sem nú er látin, langt og snjallt
1 jóðabréf frá lionum til Jóns lxmda í Þinganesi í Hornafirði.
Maður, sem lieyrði hana liafa það yfir, en vanrækti að skrifa
það upp, hefur sagt mér nokkuð um efni þess, og taldi hann það
eitt allra skemmtilegasta Jjóðaliréf Páls. Líklega er það nú með
öllu glatað, nema ef það kynni máski að leynast í kommóðu-
skúffu eða á kistubotni í Hornafirði.
HF.F ég svo þessi orð ekki fleiri, en skora á alla, sem kynnu
að eiga eittlivað af óprentuðum ljóðum Páls Ólafssonar í
fórum sínum, að bjarga þeim á þurrt.
24*