Jörð - 01.06.1948, Blaðsíða 162

352
JÖRÐ
neinu bera. Katrín kallaði lilýleg kveðjuorð á eftir henni.
Kristín leit ekki við og hafði heldur ekki tekið í höndina á
Katrínu að skilnaði. En það var nú heldur varla hægt að ætlast
til þess — eða hvað?
Sören gekk þögull um og hristi höfuðið öðru hvoru og brosti
vandræðalega, — en þegar næsta dag talaði hann um hvað sem
var. —
Katrín sagði: „Þú hefðir átt að láta það ógert, Sören, að setja
stigann upp að gaflglugganum, þetta kvöld. Mér var skapi næst
að ýta við þér og lofa þér að dumpa niður, en svo fannst mér,
að það væri svo ósvífið. . . . “
Sören rumdi aðeins við. Katrín stóð þarna og virti hann fyrir
sér með hendurnar í síðunum. Og með frjálsmannlegri hrein-
skilni, er átti sér ekki nein skúmaskot:
„Þvíað frið fáum við ekki, fyrr en Kristínu líður aftur vel.“
Sören rumdi af nýju og fór svo tit að mála grindagirðingti.
En ástæðan til þess, að allar grindagirðingar á Fjóni eru svo vel
málaðar allan ársins liring er m. a. sú, að húsbændur þar eru
vanir að taka sér málningarkrukku í hönd, þegar konan segir
eitthvað, sem ekki er vel gott að svara nema úr því verði senna.
Og tilgangur lífsins er að sneiða hjá sennum. Á Suður-Fjóni.
Þetta var í Júní-mánuði. Hvernig þau gengu að öðru frá
því, veft ég ekki, — en yfirvöldin og klerkdómnrinn þarna er
líka suður-fjónskur. í Ágúst var skilnaðurinn lögmætur og x
September var Sören giftur Katrínu. Veizla var ekki haldin,
því nauðsyn þótti til bera að særa ekki Kristínu að nauðsynja-
lausu: fáeinir nánustu ættingjar komu og drukku kaffisopa um
kvöldið, fengu ofurlítið xit í það og fóru að því búnu. En ekk-
ert rak á eftir mér, svoað ég var þarna enn. Ekkert rekur á eftir,
þegar nxenn eru á Suður-Fjóni. Bréf frá höfuðstaðnum konxa
mönnum kynduglega fyrir, þegar nxenn eru þar: Það er einsog
þau standi á blístri af einhverjum ósköpum, sem engin leið er
að skilja af hverju stafi. Maður leggur þau frá sér með axla-
yptingu: „Ekkert liggur á, lagsi,“ hugsar maður. „Það þolii'
að bíða.“
En dag nokkurn, seinast í September — á dirnmu kvöldi —
stóð Katrín frammi fyrír okknr í stofunni, með hendur í síðun-