Eimreiðin


Eimreiðin - 01.10.1923, Side 20

Eimreiðin - 01.10.1923, Side 20
276 VILHJÁLMUR MORRIS ÉIMREIÐIN skólaspekingana. Allra mest fanst honum til um 13. öldina. Þá lifðu og mestu menn allra miðalda, þeir Dante, Tómas frá Akvinó, og — Snorri Sturluson. Morris hefði og vel mátt kalla »Paradís« sína »Kringlu heims- ins«, hefði honum dottið það í hug. Eitt af miðaldarlegustu kvæðum M. heitir »Love is enough«. Það eru svo samsett ljóð, að það líkist að byggingunni einskonar þrenningarkirkiu frá 13. öld. Þar er þrefalt efni ofið saman, tvinnað og þrinn- að. Listarhugvitið og tamning huga sem handar kemur hvervetna fram, þegar vel er athugað. Skilst þetta best sé kveðskapur M- borinn saman við kveðskap hinna þriggja mestu skáldmæringa á Englandi um sama leyti. Tennyson var fæddur bragsnilT ingur — og ekki annað. Browning var spekingur og hug- sjónamaður, en síður meistari málsnildar og forms. Swinburne er Morris skyldastur, en áhlaupamaður meiri, ofsi og eldhiti hleypir honum svo upp, að engu er óhætt, en um ieið svo mjúkur og málþýður, að hann töfrar hvert Englendings eyra. Með þessum þremur höfuðskáldum skifti nú M. völdunum og skiftir enn. Þó má ef til vill kalla það sérstaka hepni fyrir frægð Morrisar, að honum hugsaðist það sögulag í ljóðabálk- um sínum, er áður var afar-þjóðlegt alt frá dögum Chaucers og Malory’s. Hafði það ljóðalag þó lítið verið iðkað af stór- skáldum landsins; eru þar helst tilnefndir: Skáldið Dryden a 17. öld, og Keats í byrjun 19. aldar. En aldrei hafði háttur né orðfæri gleymst, og það dugði. VI. Morvis og Island. Þegar fram i sótti og leið á hinn mikla rómantiska kviðu- bálk, tók sumum að þykja nóg komið af slíku yrkisefni, þótt fallega þætti kveðið og skáldinu skildist það ekki fyrst um sinn. Þá voru það hetjusögurnar íslensku (eins og höf. aefi- sögu M. segir), sem björguðu sökinni og blésu nýjan anda og nýjan þrótt í hið mikla skáld. Sjálfum fanst M. nóg ef vel væri ort, hvort heldur efnið væri fornkvæði um Rollant eða úr »1001 nótt« eða Heimskringlu. »Eg yrki helst kvæði um miðaldirnar«, sagði M., »og hneigist hvorki að »klassiskum«
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.