Iðunn - 01.06.1884, Side 29

Sigrún á Sunnuhvoli. 91
lagt að fljúgast á 1 illu og blóta,«—en þegar haun gætti
t>etr að, þá var það ekki kyrkjan, heldr Suniiuhlíð-
ar-bærinn, og sólin glampaði svo á allar hundrað
rúðurnar, að hann verkjaði í augun og þoldi ekki að
halda þeim opnum.---------
-----uVarlega, Sæmundr ! Farðu varlega!« heyrði
hann einhvern segja og vaknaði hann sem af blundi
við að hann var borinn, og þegar hann litaðist um,
var hann kominn í stofuna í Grenihlíð ; á arninum
l°gaði mikill eldr; móðir hans stóð grátandi hjá
honum; faðir hans var að taka undir hann,—hann
SQtlaði að bera hann inn í herbergi til hliðar. Nú
^ét faðir hans hann síga hægt niðr aftr; »það er llfs-
mark með honum enn !« sagði Sæmundr með titr-
andi málróm og snéri sér til konu sinnar. Hún kall-
aði upp yfir sig : »Guð minn góðr! hann lítr þá upp!
Þorbjörn, þorbjöru! blessað barnið mitt, hvernig
hafa þeir farið með þig ?« og hún laut ofan að honum
°g strauk honum um vangann, en tárin hrundu
brennheit af augum hennar á andlitið á honurn.
Særnundr þerði'augun með erminni sinni og vék svo
konu sinni blíðlega frá. »|>að er oins gott að flytja
hann undir eins,« sagði hann. Tók hanu svo ann-
ari hönd undir herðar honum, en hinni undir lendar
honum :—»Taktu undir höfuðið, ef hann skyldi ekki
geta haldið því.« Hún gékk á undan og hélt undir
höfuðið, Sæmundr reyndi að verða samstígr henni, og
háru þau svo jporbjörn inn á rúm í herberginu. þeg-
ar þau höfðu breitt vel ofan á hann og hagrætt
lionum í rúminu, spurði Sæmundr, hvort piltrinn
vœri kominn af stað. »þ>arna er hann á förum,«
Sagði kona hans og benti út um gluggann. Sæmundr
lauk upp glugganum og kallaði út til hans : »Ef þú