Iðunn - 01.06.1884, Qupperneq 55

Sigrún á Sunnuhvoli. 117
einu sinni svo langt að finna það. Gékk hann nú
enn á ný til Karenar. »Já, nú trúi ég þvl, að
þú munir lifa eftir því, sem þú sjálfr véizt,« sagði
Karen; »og nú ætla ég að segja þér það, að ég hefi
í þrjú ár verið trúlofuð honum Andrési frænda mín-
um á Haugi; þú átt að lýsa með okkr á sunnu-
daginn.n------
Hér lauk Karen sinni sögu. Sigrún hafði litla
eftirtekt veitt henni í byrjuninni, en því meir söm
á leið, og nú var eius og hún drykki þyrst í sig
hvert orð. »Er ekki sagan lengri?« spurði hún í
mikilli angist. »Nei,« svaraði móðir hennar. Gutt-
ormr leit framan í konu sína; þá varð augnaráð
hennar hikandi og leit hún undan, og 'sagði hún
svo eftir nokkra umhugsun, og dróg fingrinn eftir
borðröndinni: »það getr nú reyndar verið, að sag-
an hefði getað verið dálítið lengri;------en það er
nú það sama.«—»E r hún lengri ?« spurði Sigrún og
snéri sér að föður sínum, sem sýndist vita til þess.
»0—jú; en það er eins og móðir þín segir, að það
má standa á sama.« — »Ilvernig fór um hann ?«
spurði Sigrún. — »Já, það var nú einmitt það,« sagði
faðir hennar og leit til konu sinnar. Hún hafði
hallað sér aftr á bak upp að þilinu og horfði á þau
bæði. »Varð hann ólukkulogr ?« spurði Sigrúndágt.
— »Við verðum að hætta þar, sem endirinn á að
vera,« sagði móðir hennar og stóð upp. Faðir henn-
ar stóð þá upp líka, Sigrún síðar.