Iðunn - 01.06.1884, Qupperneq 132

194 Eyjarskeggjar á Pitcairn.
J>eir róðu því af að leita burtu úr eynni
1789.
Fjórtán af þeim fóru í land á Tahiti í nóvember
1789, og það vóru þeir, sem Englendingar höfðu náð
á sitt vald. þeir vóru hafðir í járnklefa á aftrþiljum
Pandóru. Enn Pandóra strandaði á kóralriíi við
strendr meginlands Astralíu. Komust flestir skip-
verjar í bátana og hröktust 1000 vikur sjávar áðr
þeir næði landi. Fjórir af uppreistarmönnum fór-
ust á skipbrotinu; hinir komust heim til Englands
í júlí 1792, og vóru þrír þeirra hengdir.
Enginn vissi nú hvar Kristján og félagar hans
vóru niðr komnir.
8vo liðu tuttugu ár.
Eun það er frá Kristjáni að segja, að haun lót frá
Tahiti og með lionum átta af inum fyrri félögum
hans og tólf konur; enn fremr hafði hann tekið með
sér sex menn frá Tahiti. Níu af konunum vóru
giftar mönnum hans, enn tvær vóru giftar eyjar-
búum. þeir félagar reikuðu víða um hafið, og vissu
eigi hvort halda skyldu. Fór Kristján þá að leita
í bókum þeim, er Bligh skipstjóri hafði eftir skilið,
og fann þar ferðasögu Carterets. Las hann þar um
ey eina, er Carteret hafði fundið 2. júlí 1767 milli
25. og 26. mælistigs suðrbreiddar; hafði hann nofnt
ey þessa Pitcavrn. Hún var langt frá öðrum éyjum,
hálend og eldbrunnin; var hún skógi vaxin, enn
engin var þar mannabygð, enda var eyjan eigi stœrri
enn svo, að gauga mátti kring um hana á tveim
stundum. þangað hugði Kristján að fara með fé-
lögum sínuin, 26 manns.
í janúarmánuði 1790 komu þeir til Pitcairn.
Vóru þar landkostir góðir; óx þar gnœgð af kókos-