Iðunn - 01.06.1884, Page 147
Sagan af séra Hreini. 209
þorpinu báru fregniua út um alt og ýktu jafnan frá-
sögnina að nokkru þangað til séra Iireinn gamli í
Audrey End var ekki kallaðr annað í öllu héraðinu,
eu nvitlausi prestriun«.
Loks barst þetta til eyrna Jóhönnu gömlu ; það
var í þorpinu á aðfangadag jóla að hún heyrði það
fyrst, og hrylti hana við. Hún hafði til þessa reynt
að dylja sjálfa sig þess að svona væri komið ; hún
hafði reynt að telja sjálfri sér trú um að sér skjátl-
aði í því, sem henni sýndist vera, og að inn gamli
húsbóndi hennar væri að eins þunglyndr og utan við
sig. En nú er hún sá, að hver maðr vissi það, þá
gat henni ekki dulizt það lengr. Og livað skyldu
þeir mi gjöra við blessaðan öldunginn, ef hanu yrði
alveg óðr? J>að var svo sem auðvitað :—flytja hann
lrdakunnarlaust á einhvern vitlausra-spítala, þar sem
ékunnir menn mundu verða honuin ómildir, og þar
yrði hann að enda æfi sína í eymd og volæði, eins
°g fangi, undir gæzlu tilfinningarlausra sjúkravarða.
Jóhanna gamla flýtti sér út úr búðinui, þar sem
hún hafði heyrt þessi þungu orð gálauslega töluð.
f l ún var rauðeygð og grátþrútin er hún kom lioim
á prestsetrið.
Sóra Hreinn hafði í langa tíð fyrirfarandi ekki
getað stundað sjálfr embætti sitt; hann hclt aðstoð-
arprest, sem gjörði öll prestsverkin, og var það ekk-
ert lótt verk, því að eittlivað sex fjarliggjandi þorp
attu sóknarkyrkju að sækja til Audrey End, og var
hallið allerfitt yfirferðar, en ferðalög tíð í svo fjöl-
lnenri sókn1. En aðstoðarprestrinn var bæði góð-
*) í Enjjlandi er það tlzka að prestrinn ltömi iðuleya á
Iðuun. I. 14