Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1920, Síða 36

28
er skiftast myndu í 12 timabil og sjerstök plága koma á
hvcrju þessara tímabila (kap. 27.--28.). Ætti þrenging þessi
að koma yfir alla jörðina, en því næst myndi Messias koma
fram og með honum tími jarðneskrar gæfu og gleði. Að
lokum fer Messías til himna og dauðir rísa upp (kap. 29,—
30.). — Barúk stefnir saman lýðnum í Kedronsdal og boðar
þeim það, sem i vændum sje (kap. 31.—34.).
Hjer byrjar likingakaflinn. 1 draumvitrun sjer Barúk skóg
einn mikinn umkringdan af fjöllum og klettum, og beint á
móti skóginum vínvið; en undan vinviðinum spratt lind,
sem óx og varð að stórum ám, er grófu undan skóginum
og fjöllunum, svo þau fjellu um og skoluðust burtu. Aðeins
einn sedrusviður varð eftir af skóginum. Til þessa sedrus-
viðar komu vinviðurinn og lindin, og vínviðurinn opnaði
munn sinn og talaði til sedrusviðarins og skipaði honuni að
fara burt, þangað sem skógurinn væri farinn. Brann þá
sedrusviðurinn, en vínviðurinn óx og alt blómgaðist í nánd
við bann (kap. 35.-37.). — Barúk biður um og fær ráðningu
á draumsýn þessari. Skógurinn merkir riki, sem rísa niunu
upp hvert eftir annað og hreykja sjer hærra en sedrusviður
á Libanon. Öll nninu þau farast. Merkir siðasti sedrusviður-
inn siðasta þjóðhöfðingja síðasta rikisins, og mun hann
dæmdur af Messiasi og deyddur. En Messías er líkur lind-
inni og vínviðnum. Mun ríki hans standa meðan þessi öld
er við liði (kap. 38. — 40.). — Fær Barúk nú skipun um að
áminna lýðinn, en búa sig með endurleknum föstum undir
að veita nýjum opinberunum viðtöku (kap. 41.—43.).— Hlýðir
Barúk skipunum þessum, talar upphvatningarorðum til öld-
unga lýðsins og fastar í 7 daga og biður til guðs (kap. 44.—
48, 24.). — Fær Barúk nú opinberanir um þrengingar siðustu
tima (kap. 48, 25,—50.). Og samkvæmd ósk sinni fær hann
vitneskju um upprisulikami rjettlátra, og auk þess um sælu
rjettlátra yfirleitt og vansælu óguðlegra (kap. 49.-52.).
Aftur fær Barúk vitrun. Sjer hann í sýn ský eitt mikið,
sem steig upp úr hafinu og náði yfir alla jörðina. Úr skýi
þessu kom regn; fyrst var rigningarvatnið svart á lit, en þá
iœrt; skiftist þella á og endurtókst 12 sinnum. Síðast rigndi
svörtu vatni. En eftir það birtist elding, er leiflraði um alt
og lýsti upp alla jörðina og græddi upp aftur alt það, er
siðasla svarta regnvatnið bafði lagt í eyði. Loks runnu 12
fljót fram úr hafrnu, umluktu eldinguna og gengust undir
yfirráð hennar (kap. 53.). — Barúk biðst fyrir og beiðist skýr-