Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1920, Síða 74

66
Þetta eru erkienglarnir, sem eru settir yfir englana, og mæla
alt líf á himni og jörðu. 4 Og englarnir, sem settir eru yíir
árstíðir og ár, englarnir, sem ráða yíir ám og hafi, englarnir,
sem drotna yfir ávöxtum jarðarinnar, englarnir, sem i’áða
yfir öllum jurtagróðri og gefa öllum fæðu, öllu því, sem liíir,
5 og englarnir, sem rita upp allar sálir mannanna og allar
gerðir þeirra og líferni þeirra frammi fyrir ásjónu droltins.
61 miðju þeirra eru sex fönixar og sex kerúbar og sex
sexvængjaðir englar, sem allir syngja stöðugt með einni rödd,
og er það ógerningur að lýsa söng þeirra, þar sem þeir
gleðjast frammi fyrir fótskör drottins.
20 1 Og mennirnir tveir lyftu mjer þaðan upp til sjöunda
liimins og sá jeg þar geysimikið Ijós og eldlega herskara
mikilla erkiengla. Jeg sá ólíkamleg öfl og herradóma, tignir
og völd, kerúba og serafa, hásæti og margeygðar verur, níu
hersveitir, ljósstöð Jóhannesar,1) og jeg varð hræddur og tók
að titra af miklum ótta, 2 og mennirnir lóku mig, leiddu
mig á eftir sjer og sögðu við mig: 3 Verlu hughraustur, Enok;
óttastu ekki! og þeir sýndu mjer drottinn úr fjarlægð sitj-
andi á afarháu hásæti sínu. . . .
31 1 Og kerúbarnir og serafárnir standa umhverfis há-
sætið, og hinir sexvængjuðu og margeygðu hverfa aldrei frá,
heldur standa frammi fyrir ásjónu drottins og gera vilja
hans og þekja alt hásæti hans, syngjandi með þ5rðri röddu
frammi fyrir ásjónu drottins: Heilagur, heilagur, heilagur,
drottinn, konungur herskaranna. Himnar og jörð eru full af
dýrð þinni. 2 Þegar jeg leit þessa hluti, sögðu mennirnir við
mig: Enok, svo langt er okkur skipað að fylgja þjer. Og
mennirnir fóru burt frá mjer og síðan sá jeg þá ekki. Og
jeg var aleinn við enda sjöunda himins, og varð hræddur
og fjell fram á ásjónu mína og sagði við sjálfan mig: Vei
mjer! Hvað hefir komið fram við mig? 3Og drottinn sendi
einn af sínum dýrðlegu, erkiengilinn Gabríel, og hann sagði
við mig: Vertu hughraustur, Enok, óttastu ekkil Rís upp
framrni fyrir ásjónu drottins inn í eilífðina. Rís upp og
kom með mjer. Og jeg svaraði honum og sagði með sjálf-
um mjer: 1 Herra minn! Sál mín hefir skilið við mig af
ótta og skelfingu. Og jeg kallaði á mennina, sem leiddu
mig upp til þessa staðar. Jeg treysti þeim og með þeim
vildi jeg fara fram fyrir auglit drottins. 5 En Gabríel tók
1) Vaíi á nafninu í hdr.