Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1920, Qupperneq 88

80
hafa drepið hver annan, og þeir hafa sjeð eyðingu sinna
elskuðu (sona), þá bind þú þá öfluglega í sjötíu kynslóðir í
dölum jarðarinnar til dags dóms þeirra og endaloka, þar
til dómurinn eilífi verður framkvæmdur. 18 Á þeim dögum
mun verða farið með þá í eldsdíkið, i kvalirnar og fang-
elsið, sem þeir verða lokaðir inni í til eilífðar. u Og allir
þeir, sem dæmdir verða og eyddir, verða upp frá því bundnir
með þeim til enda allra kynslóða. 15 Og eyddu öllum önd-
um guðleysingjanna og barna varðanna vegna þess að þeir
hafa farið illa með mannkynið«.
Hinni skoðuninni, að Satan og illu andarnir sjeu fallnir
englar, er haldið fram í Æfi Adams og Evu, sem sennilega
er samin á 1. öld e. Iír. b. Þar er skýrt svo frá, að Satan
og allur hans her hafi upphaflega verið englar, sem vegna
óhlýðni sinnar hafi verið reknir af himnum ofan niður til
jarðar. — í 2. Enoksbók kemur þessi skoðun líka fram,
jafnframt hinni skoðuninni um að illu andarnir sjeu sálir
risanna. Segir bókin svo frá:
»í39 4Og einn úr englahópnum sneri burt með þann flokk,
sem hann var settur yfir, og nú kom honum í hug sú óhæfi-
lega hugsun að setja hásæti sitt hærra en skýin yfir jörðunni,
svo að hann gæti orðið veldi mínu jafn að tign.
5 Og jeg kastaði honum af hæðum með englum sínum og
hann ílaug stöðugt í loftinu yfir botnleysunni«.
III. Maöurinn.
§ 8. Eðli mannsins og manngiidið.
i. Eðli mannsins.
Um upphaflegt eðli og ásigkomulag mannsins eru eftir-
tektarverðu ummælin í 1. Enoksbók1) um að mennirnir hafi
verið skapaðir nákvæmlega eins og englarnir, til þess að
þeir hjeldu áfram að vera lireinir og rjettlátir. Annars
höfðu hugmyndir síðgyðingsdómsins um djúpið milli skap-
arans og skepnunnar eðlilega áhrif á það, hvernig litið
var á manninn og manneðlið. Maðurinn var holdleg vera,
lítilmótleg og auðvirðileg í samanburði við skaparann.
Það var ríkt í meðvitund trúaðra Gyðinga, að svo miklu
1) 69, 11. (Sjá bls. 75).