Morgunn - 01.06.1931, Síða 47

M0R6UNN
41
leg og þess eðlis, að höfundurinn á fullan rétt á því, að
mál hans sé rætt með stillingu og rökum. I stuttu máli
má lýsa skilningi hans á æfiferli Jesú á þá leið, að
Jesú hafi fundist svo mikið til um spillingu þá, sem
ríkti í þjóðlífi samlanda sinna, að hann hafi verið stað-
ráðinn í því að hefja vopnaða uppreist gegn valdsmönn-
um þjóðarinnar í því skyni, að fá því hrundið af stokk-
unum, sem sannarlega gæti borið nafnið guðsríki.
Einu rökin, sem eg hefi séð færð á prenti gegn þess-
ari skoðun, eru á þá leið, að það sé mikil háðung, er
prestur þjóðkirkjunnar lýsi Jesú á þá leið, sem hafi
hann ekki annað verið en „einungis uppreistarmaður“
eða „ekkert annað en byltingamaður".1) Nú er það svo
sem auðvitað, að ekkert skiftir máli, hvað kann að vera
talin háðung í þessu sambandi, heldur um hitt eitt, hvort
þetta sé rétt hjá sr. G. B. Þá er það og einnig með öllu
rangt, að sr. G. B. telji Jesú „einungis" eða „ekkert
annað en“ byltingamann eða uppreistar. Hann telur
hann byltingamann með frábærum eiginleikum. En að
lokum er það næsta furðulegt, að svo skuli vera kom-
ið, að íslendingum skuli virðast það að sjálfsögðu lítils-
virðandi að nefna mann uppreistarmann. Hingað til
hefir þjóðin yfirleitt haft tilhneigingu til þess að virða
slíka menn. Hún hefir ávalt haft samúð með stjórnar-
byltingunni frönsku, virt nöfn Makkabeanna, Garibald-
is, Washingtons og annara ágætis manna, sem risið hafa
öndverðir gegn kúgun og ánauð. Svo að það er næsta
hjákátlegt að hefja hróp að höfundi, þótt hann telji
Jesú þessum mönnum að einhverju leyti skyldan.
En hver sem kann að vera afstaða manna til upp-
reistarmanna yfirleitt, þá er mest um hitt vert, eins og
J) í því er eg er að senda þetta frá mér, er mér tjáð, aö prófessor
Sig. Sívertsen hafi ritað ítarlega um bók sr. G. B. Eg geng að því
vísu, að þar sé um annars konar röksemdir að rœða, en eg hefi ekki
átt kost á a'S lesa PrestafélagsritiS ennþá. — R. E. K.