Morgunn - 01.06.1931, Qupperneq 67

I
MORGUNN 61
sitt: síra Haraldur. Rétt á eftir fann Kr. D., sem sat
hjá byrgisdyrum, hann styðja á kné sér og segja með
sínum einkennilega rómi, mjög hlýlega: síra Kristinn.
Þá sagði Míka, að þetta mundi skýrast betur, og aft-
ur, eftir stutta stund, að það væri leiðinlegt, að síra
Haraldur stæði alt af þarna inni í byrginu, en það væri
ekki nógur kraftur; það væri ekki hringnum að kenna,
heldur miðlinum, sem hefði nú of lítinn kraft. En rétt
á eftir varð Kr. D. var við likamning koma út úr tjald-
inu hjá veggnum, taldi það vera síra Harald, þótt hann
sæi ekki andlitsbragð; studdi hann þétt á öxl honum
og sagði tvívegis með sama rómi og áður: Kæri vin-
ur, síra Kristinn. Heyrði frú Lilja þetta glöggt. Skömmu
á eítir bað Míka að slíta fundi; sagði íyrir um næsta
fund, að þá mætti halda almennan fund, og hann mundi
geta tekizt vel. En hann bað þess, þegar þá kæmu svo
margir, að þeir tækju ekki miðilinn mjög mikið tali
fyrir fundinn, því að það hefði ekki góð áhrif á hann,
enda var hann jafnan mjög mikið kominn undir áhrif,
áður en fundir byrjuðu. Síðan var fundi slitið á sama
hátt og seinast, og fundarmenn fóru út. Einar Kvaran
og kona hans urðu eftir og ávarpaði síra Har. Níels-
son enn frú Gíslínu með þekkjanlegum málrómi sínum
og á íslenzku, bað hana að skila kveðju til allra fundar-
manna og þakka þeim fyrir kvöldið.
3. fundur, laugardag 17. jan.
Fundarbyrjun eins og áður. Lúðurinn hreyfðist
brátt og sveif langa stund sýnilega í loftinu yfir
fundarmönnum, og snart ýmsa; sagt gegnum hann:
),Aðalbjörg“, með rómi síra Haralds, og heyrði frúin
það glöggt og fleiri. Elisabet kom; sagði, að hér væru
margir nýir. Sagði, að það hefði verið hún og Knud,
sem hefðu verið með lúðurinn og bauðst til að hreyfa
hann aftur alveg upp undir loft. Hófst hann þá upp
■aftur, nam heyranlega við loftið, sveif fram og aftur og