Morgunn - 01.06.1931, Qupperneq 127

MORGUNN
121
sem er aðalatriðið, innihald skeytanna, væri nóg efni
til athugunar fyrir sig. En yfir það, skrifmiðilshæfilei
ana, verður höfundurinn, dr. Osty, að fara fljótt, til að
geta komist að aðalefni bólcarinnar, að skýra frá yfir-
venjulegri þekking eða dulþekking Forthunys.
„Leiðtoginn“ kom fram við Forthuny mjög borgin-
mannlega, eins og hann vissi alt, hálf-firtinn og hefni-
gjarn. Hann vildi innræta honum sannleikann um guð,
um sálina, sköpunina, samband andans og efnisins, um
dauðann, framhaldslífið o. s. frv. Hann gaf honum leið-
beiningar um, hvernig hann ætti að hegða sér til full-
komins siðgæðis. En hann var ekki þýður og sannfær-
andi kennari, það var óþjáll æðsti prestur með fullyrð-
ingar, sem ekki lét bjóða sér nein mótmæli.
Fyrirsögn á einum kafla af leiðbeiningum sínum
orðaði hann svo: Ráðleggingar handa þeim, sem þui'fa
að fá vissu um sannleika guðs.
Hann var drjúgUr yíir því, hvað hann vissi, og
haí'ði alt af rétt, þegar hann talaði um það, sem ekki
var hægt að komast að til að sannreyna, en er hann
talaði um það, sem Forthuny vissi ekki en komst að
síðar, reyndist það stundum óáreiðanlegt. Hann sagði
Forthuny fyrir, að hann mundi fá skygnigáfu og lækn-
ingagáfu og væri ætlað mikið hlutverk meðal mann-
anna. 2. ágúst ritaðist frá honum: „Þú ert einn af þeim,
sem guðdómurinn hefir ákvarðað til að bera kyndil
frá æðra sviði. Þér er ætlað það hlutverk héðan í frá
að stunda það frábæra starf, að flytja fátækum í anda
orðið, sem Kristur flutti lærisveinum sínum. Þú hefir
þá gáfu, að binda um sár þeirra, sem líða. Eg er kominn
til að segja þér, að miðilsgáfa þín er, að ílytja lækningu
við sjúkdómi þeirra vesælu manna, sem hafa mist alla
von og eru á síðasta stigi tæringarveikinnar. (Forthuny
hefir einnig lækningagáfu, en hún er ekki að öðru leyti
gjörð að umtalsefni í bók dr. Ostys). Eitt sinn er hann
varð óánægður með Forthuny, kvaðst hann nú mundu