Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.01.2002, Qupperneq 39

VARAHLUTIR FYRIR UTOPIUR
götuna til góðs, við verðum
sjálf að taka í taumana og
velja okkur eigin leiðir: Líkt
og Ripley velur á endanum
að fylgja liði manna og sæ-
borga í stað þess slást í för
með geimverunum - jafh-
framt því að nýta sér þá
hæfileika þeirra sem hún
hefur erft í klónuninni. Og líkt og hún eyðir öllum ummerkjum um fyrri
tilraunir á líkama hennar verðum við að vera tilbúin til að brjótast und-
an þeim fjötrum sem tæknimenningin getur fangað okkur í, hvort sem
um er að ræða kvenlíkama eða klónuð afkvæmi þeirra og velja okkur
form og framtíð. Mð verðum með öðrum orðum að taka þátt í að skrifa
okkar eigin sögu, en ekki setja ffamrás hennar í hendur þeirra afla sem
sjá í sæborginni tækifæri tdl að temja, nýta og stjórna.
Með því að taka upp merki skrýmslisins að hætti Ripley býður hin
teratólógíska sæborg upp á nýja möguleika kvenna til að komast undan
valdi skifyTÖinga og öðlast stjórn yfir eigin líkömum. Frjósemisffæðin og
líftæknin bera með sér að konan hefur kost á fleiri hlutverkum en móð-
urhlutverkinu og getur því skilgreint kvenhlutverk sitt upp á nýtt og á
eigin forsendum. En þetta gerist ekki sjálfkrafa heldur kostar baráttu,
baráttu yfir tungumáli og líkömum. I þessu sambandi verður skrýmsla-
tákngervingin sérstaklega kraftmikil, því hún undirstrikar ekki aðeins þá
afskræmingu sem konan verður að hætta á heldur og allar þær áhættur
sem fylgja líftækninni og umræðunni um hana. Þegar skrýmslunin er
farin að raska sjálffi siðffæðinni jafnt sem hinu karllega valdi er alltaf sú
ógn fyrir hendi að ganga of langt, að missa sjónar af markmiðunum - og
að markmiðin sjálf villist af leið.
Þannig minnir hinn margræði farangur skrýmslisins alltaf á að allt
getur farið úr böndunum; en það er áhætta sem verður að taka, annars
er hætt við að píumar séu skrifaðar út úr útópíunni.36
56 Eftir að hafa lokið þessari grein sé ég að lesandi gæti auðveldlega ályktað svo að út-
ópía konunnar (mín) sé að verða að skrýmsli. Eg vildi bara staðfesta að sá lesandi
sem kemst að þeirri niðurstöðu hefur rétt fynr sér.
37