Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.01.2002, Qupperneq 119

SUMARLIÐI R. ísLEIFSSON
Fyrírmyndarsamfélagið ísland
„They come out at midnight, drink all night, dance hke bast-
ards and then run through the streets shagging each other
senseless. It is brilliant".1 - Damon Albam
Þessi lýsing birtist í kynningarbæklingi Flugleiða sem var dreift með
danska blaðinu Nat og dag í hundruðum þúsunda eintaka í Danmörku,
bæði á götum úti og með danska bhð'mujyllandsporten. Efdr inngangsorð
Albams fáum við nánari samfélagslýsingu og er hún eitthvað á þessa leið:
Islendingar em langlífir, þeir borða góðan mat og drekka mikið og lengi,
helst alla nóttina, dansa eins og vitfirringar og æða svo efdr það um göt-
ur borgarinnar. Sjórinn er fúllur af fiski og fjöllin þakin lambalæmm. Svo
vel efnum búnir em Islendingar að þeir gera helst ekki annað en það sem
þá lystir, og margir kjósa að starfa við menningu og listir, ekki síst bók-
menntir og tónlist. Jafnvel helstu spámenn í Mekka poppsins, ef svo má
segja, leita til hinnar fjarlægu eyju í norðrinu effir innblæstri.2
1 Reykjavik, kyimmgarbæklingur, útgefmn af Flugleiðum, án staðar 2001. íslensk
þýðing gæti hljóðað svo: „Ut koma þeir á miðnætti, drekka alla nóttina, dansa eins
og vitfirringar og æða svo um götumar og atast hver í öðmm þangað til þeir vita
hvorld í þennan heim né annan. Það er frábært“.
2 Reykjavik, kynningarbæklingur. A dönsku hljóðar textínn svo: „Islændingene lever
længe, de tjener meget, de spiser godt, og sá kan de drikke som bare helvede. Hertil
kommer, at de er mere belæste og musikalske end de fleste. Der er i det hele taget
ikke grænser for, hvad Gud har gjort for at kompensere for, at han i sin tíd isolerede
dem pá en lavaskorpe 2000 kilometer fra det nærmeste fastland. Han har oven i
kobet fyldt oen med de herligste varme, helsebringende ldlder. Havet omkring oen
har han stoppet med fisk, og de ubeboelige fjelde inde i landet er med mild hánd
overstroet med hvide lamselár. ... den okonomiske optur har for længst realiseret sig
i en overskudspræget livsforsel for de smá 280.000 indbyggere, der stort set kan
tillade sig at gore, hvad der passer dem. Og hvad der passer mange islændinge er at
arbejde med kunst og kultur“.