Húnavaka - 01.05.1973, Blaðsíða 84

82
HÚNAVAKA
npp skóí’ln til að stinga npp nokkrar stórar þúfur og börð norðan
við lækinn og var það þó lítilræði. Við stönzuðum aðeins þarna og
var svo haldið áfram dálítið norður í ásana, beygt austur fyrir Illa-
flóabotninn og síðan lialdið norður ásana. Er þarna vegur ágætur
norður að Sýrvatnslæk. Leiðin sunnan frá Sandi og norður að Illa-
flóa var heldur seinfarin, þótt landið sé þurrt er þar mikið um
móa og holóttar mosaflesjur, en ekki er það mjög grýtt.
Sýrvatnslækurinn reyndist okkur eina torfæran á leiðinni. Þarna
máttum við gera vegarbót, ryðja til stórum steinum í læknum og
jafna talsvert til börð og þúfur norðan við hann. Vorum við þrír í
hálfan klukkutíma að þessu. Var svo farið austur á Sýrvatnsás og út
hann. Brátt sáum við girðinguna, sem er fyrir heimalandi Gríms-
tungu og fórum í gegnum hlið á henni þarna á ásnum.
Þá fór að sjást í byggð og ekki laust við að hýrnaði heldur yfir
drengjunum og voru þó allir í góðu skapi áður. Allir voru orðnir
ákafir að komast sem fyrst síðasta spölinn, hestarnir ekki síður en
mennirnir og var nú víst að engin torfæra yrði á leiðinni, sem eftir
var. Margt fer þó öðruvísi en ætlað er og flas er síst til fagnaðar. Og
eins reyndist okkur. Vegur er þarna mjög sæmilegur, en yfir tvo
eða þrjá litla lækjarfarvegi að fara. Voru þeir þurrir, en stórþýft er
meðfram þeim og á einum stað varð bíllinn fastur í þúfunum, svo
að hann rótaðist ekki. Öll hjólin voru ofaní holum og sat hann svo
fastur á þúfunum. I þokkabót hallaðist hann svo mikið að vélin
náði ekki bensíni. Við máttum fara og viða að okkur grjóti og hell-
um til að hlaða undir hann og smátt og smátt var hægt að „tjakka“
hann upp og hlaða í holurnar, þangað til hann reif sig úr festunni.
Þetta tafði okkur í um 40 mínútur og mátti losna alveg við þá töf
hefðum við gefið okkur tíma til að skreppa aðeins út úr bílnum og
líta á leiðina, því að 20—30 föðmum ofar var ágætt að fara. Jæja,
þetta gerði ekkert til, en sýndi okkur aðeins að kapp er bezt með
forsjá.
Eftir litla stund vorum við komnir heim á hlað í Grímstungu
hressir og kátir og fengum hinar ágætustu viðtökur. Höfðum við þá
verið rétta 10 klukkutíma frá Arnarvatni.
Ritað á þorra 1947.