Skírnir - 01.01.1968, Blaðsíða 77

SKÍRNIR
HALLMUNDARKVIÐA BÓLU-HJÁLMARS
75
hátt stígor höllum fæti
Hallmunþor í sal fjalla,
og Hallmundr í sal fjalla.
Fyrsta vísa
Heidafenri, Fenri er dreigid af jötna heiti og kéndt vid heidar, þad er fjöll
og óbigdir, hvörir stadir vóru helst vid þeirra skaplindi, Fenrisúlfr var eitt af
þeim þremur börnum, er Loki átti í Jötunheimum vid gígur þeirri er Angur-
bodi hét, hann var í úlfslýki, enn sakir abls og vaxtar, sem og jötnaættar, var
hann kalladr Fenrisúlfr, er þá heidafenri fjalla jötun, og kallar hellisbúin
þetta sjálfan sig. 2) Fornu setti, þ. e. fornum sid, setníngum. Friþr aldjötuns,
nf. þess gamla jötuns, austr sat hin aldni í Járnviþi (siá Völuspa), heldr ertu
Ódin aldagautr (siá Vegtramshviþo). 3) Ridar, rid, er kominn ad falli, rid
kallast tæpur, brattr stýgr, berserkirnir geingu útá ridid og ridludust útaf
veiginum (siá Grettiss.). 4) Gnýr, dinur undir, gnír allr Jotunheimr (s.
Volusp.), vopna gnýr, vopna brak, þá gnúdi á inn hardasti vetr (sia Vatnzd.).
5) Hári, gamli, gráhærdi, háran þul hlýr þú eigi (siá stóra mál). 6) Gramur,
kóngs kénníng. 7) Hallmunþr, þessu nafni nefnir hellisbúin sjálfan sig.
Svo er þá meiníng vísunnar:
Nú gjörist eg fjallajötun hrumr og heillum horfin, fyrnist og kámar um híbíli
mín, fátt er eptir af fornum sid, er nú fridur Ódins frá, dinur undir þar gamli
Óþ in fer á flótta um fjöll og hamra, enn jeg hröklast edur haltra á eftir.
Hrýturr at hauga brjóti,
harþvercor meigin gjarþa,
glóþ er ein sjen á sæþi,
sá man elþurin kámi,
eymirju læt ec amra
upp skjótlega hrjóta,
verþor om Hrugners hurdirr
hljóþsamt vit fólc glóþa,
oc hljódsamt vid fólc glóda.
2r vísa
1) Haugabrjót kallar hann sjálfan sig. 2) Hardverkr, jötunsheiti. 3) Meigin-
gjarþa, meigingjardir er belti Þórs, er hann spennir um sig, hardverkr meigin-
gjarda er þá eiginlega Þór. 4) Glód, eldr. Á sædi, þ. e. seidi, þad er sodnínga
kétill (siá Eddu dæmis. 57), margt á seidi seigia menn þar róstusamt er, glód
er ein sjen á sædi, þar er ecki á gángi nema eldur og einmyrja, hatur og
meingjördir, bædi af hálfu christinna manna og Þórs vina. Sá man eldurin
kámi, kám er saurindi, kámugr óhreinn, ítem óhollur, ótrúr. Sú mun orusta
klók og brögdótt, handíngja eldur kallast vopn í orustum (vide kénníngar).
5) Eymirja er eldzheiti í kénníngum, enn þó minnimáttar enn sjálfar glódirn-