Skírnir - 01.01.1968, Blaðsíða 80

78
EYSTEINN SIGURÐSSON
SKÍRNIR
hörgs mano hölþar margir
hifin rifnar þá lifna,
rignir mest at megni
möcc áþr heimor slöccnar,
og möcc áþr heimor slöccnar.
6tta yísa
Hann seigir upp muni koma úr jördu kamarldettar, hraun og hrjóstur, auk-
ast hrídir og óáran. Vídisból, pláts þau er skógar vaxa. Hörgar eru god, hörgs-
höldar blótmenn. Hifin rifnar, forgeingur. Röck er óstödugleiki yedursins.
Meiníng vísunnar:
Upp munu koma úr jördinni hraun og hrjóstr, skóga og fjalla eidsla, snúast
fagrar foldir í aur og skridur, blótmenn edr galdra menn magnast mjög,
geisa óstödugar hrídir og illvidri undir þad heimurin forgeingr.
Stýg ec á fjall af fjalli,
fer ec opt litom þopta,
dinst fer ec nordr it neþra
niþr í heimin þriþja,
scéggberi sá er uggir
amir viþ minni qvamo,
brýt ec viþ bjarga gjætir
bag i Elivaga,
oc bag i Elivaga.
7da vísa
Hallm. seigist fara litum, litverpur, torkenniligr á flótta. Þópta fyrir tópta,
tóptir eru affallin hús, hvar hann kémr ad, hvar gamlir vinir hanns eru frá
flúnir. Dinst, dinur á Gjallar brú, er eg fer nordur og nidur á helveg, hér
seigist Hallm. stadar nema í þridja heimi fyrir nedan Nágrindur, sem telst
hinn 7di fyrir ofan Niblheim. Sceggberi er Caron ferju madurin, sem amast
vid Hallm., því seigist Hallm. brióta bag vit bjargagjætir, þad er fjandskapast
vid Caron bjargvættin.
Meiníng vísunnar:
Fer eg sem dularmadr fjall af fjalli, med braki og brestum yfir Gjallar brú á
helveg, og þadan nordur og nidur í hinn þridja heim yfir Helgrindur, Caron
sá amast vid mér ad veita flutníng, og eigum við deylur um þetta efni.
Vorum húms í heimi,
hugþac því svo er dugþi,
vér nutum verka þeirra
vallbjúgir saman allir,
unþir er því afar munþi
eitor hviþor mér veita,