Bibliotheca Arnamagnæana - 01.10.1957, Blaðsíða 45
ORTOGRAFI
27
skrevet (ved nasalstreg): vmm XIV,24, Wmm 25,2 noten, hoggormm
XXI,2, semm L,24, kemmur 13,19, kon(u)numm 31,3. n. Uetymologisk
fordobling (ved nasalstreg) er særdeles hyppig, såvel i ind- og udlyd
som i forlyd. Som eksempler i ind- og udlyd kan af et meget stort mate-
riale nævnes: vinn VI,7, medann VI,8, reiknna XIII,27, iafnnann XX,20,
XXIV,29, XXXI,2, XXXII, 13, smannarligur XX,25, giarnnann XXI,32,
XXXVII,23, XLII,13, ogiarnnann XXIX,10, eiginnligu XXIX,29, punngtt
XXIX,35, barnne XXX,7, Bornn XL,19, Baurnn XLI,17, barnnanna 7,7,
barna bornn 11,22, hiartanns XXX,16, osediannligur XXXI,19, vtann
XXXII,24, mennernner XXXIII, 15, purfannde XXXVII,23, læcknaranns
XXXVIII, 15, Hvernnenn XXXVIII,26, nafnn XXXIX, 19,finnann XL,18,
sunnann XLIII,18, harnneske XLIII,22, ouinnenna akk. pi. XLVI,6,
lanngade LI,29, rotnnunn 14,30, polinnmodur 16,22, godgiarnnann 23,7
noten, skilnninng 23,23, uaknna 23,35, hunnanngsins 24,13, hunnanng 25,27,
regnn 28,3, lannar drottinn 30,10. Over n1 i menn (= men neutr.) 25,12 er
dobbelt nasalstreg, ordet er dog opløst menn (ikke mennn). Eksempler
på fordobling i forlyd: nneijtt V,4, nne VII overskr., snnoruna XXVII,30,
snnorvr XXVIII,24, hnneggiar XXXIII,6, nnafnne XLI,15, Prov. form.
side 203, 1. 2, nnafnni LI,2, nnafnn 10,7, snnua XLII,4, nnannd LI,34,
nnidur 24,16. p. Dobbeltskrevet: opptt XIX,28, Oppt, opptsinnis XX,9,
oppinberliga XXIII,30. s. Dobbeltskrivning: hrossa (= hrosa) X,25,
einskiss X,26, herbergiss XIV,25. Undertiden kombineres s og z: ordszsnill-
ingar Eccli. form. 2, side 8, linje 3, bledzsan 1,13, bledzsad XLIV,26,
fals(l)aussz nom. IV,17, onytsz XXIII, 14, fiedzsiods XXIV,34, godzsino
XXIX, 15 noten, godzsid XXXVI,27, fædzslv XXXVII,32. /. Uetymolo-
gisk dobbeltskrivning er her meget udbredt. Af et meget stort materiale
kan nævnes: mettid 1,9, Alltt 11,4, alltt 111,25, IV,33, hiortto 11,21, hiartta
VI,38, Hiartta 15,28, hiarttad 15,30, ertt 111,20, HallttV 1,6, saartt XIV, 10,
eptter XIV, 15, margtt XV,6, XX,7, langtt XV,8, lanngtt XVI,23, haf tt
XVI,10, tima bærtt XIX,11, opegtt XX,12, nyttsamliger XX,31, vattnid
XXXIII,(6)7 noten, i motti (= i moti) XXXIII,16, hattur 10,18, giætta
10,21, hins ranglatta 11,22, skiptta 16,19,fliottan 22,29.
En form for konsonantforøgelse er også håndskriftets hyppige an-
vendelse af th for t, en skrivemåde, der kan påvises i mange islandske
håndskrifter fra middelalderens slutning og sporadisk i de tidligste tryk.
Skrivemåden beror, ligesom delvis konsonantfordoblingen, utvivlsomt
på påvirkning fra tysk, jfr. for eks. nty. dath for dat etc. Skrivemåden
er trængt stærkt igennem hos håndskriftets skriver, og th for t kan på-