Bibliotheca Arnamagnæana - 01.10.1957, Blaðsíða 326
308
M’s FORLÆG OG REVISION
Stiindekens), men MN retter udtrykket til peirrar seinustu stundar, 6,27:
A: suo hann brenni eij edur klædt hans (1541: dat sine Kleder nicht bernen,
B: so ad ecki brenni hans klædi, C: suo hans klædj brenne eckj), men MN
retter til suo hann brenne ei sijn klæde, 24,27: A: Framkuæm vtuegv pina
vtan stoks og innann (1541: Richte dar buten dyn Geschejfte vth/, B:
frammkuæm vtuegu pina utan stocks, C: lakune), men MN har Framm-
kuæm i fyrstu vtanstoks vtuegu pijnal, 26,22: A: i gie(g)num hiartad aa
einum (1541: dorch dat Herte, B: j giegnum hiartad, C: lakune), men
MN har i giegnum mansins hiarta.
En ejendommelig følge af denne tendens er, at revisionen også under-
tiden retter de tautologiske udtryk, som oversættelsen har overtaget fra
hovedforlæget 1541. Der er observeret følgende tilfælde i Prov. form.:
udgaven side 203,1. 7: AC: faudurliga og liufliga (1541: gantz Vederliken
vnd léffliken), MN: so fødurliga, 204,1.1: AC: med giætni augud og under
vijsud (mit vlyte ertagen vnde vnderrichtet), MN: vnderuijsat, ibidem 1.
3-4: AC: par fijrer giorist henni uelporfj og hlijtur hvn at hafa godan skola
meistara og stiornara (Darumme bedarff se wol/ vnd mot hebben gude Le-
rers vnde Regerersf), MN: Par fyrer er Naudsynligt at hann hafe Læri-
meistara og Stiornara, ibidem 1.12-205,1.1: AC: puiat hann hlijtur annann
huorn veigin vt at gangal annat huort at menn (C: mann) pole faudursins
agal eda (C: edur) heingiarans (C: heggnarans) Refsing (Wenthe ydt moth
doch der wege einen henuth ghan: Enthwedder/ dat men syck lathe dem
Vader tiichtigen/ edder dem Henger straffen), MN: Puiad annad huort
hlytur ad skiel ad menn pole fødursinns Agal ellegar hitt Heingiarans
Refsing/, 206, 1. 1-2: AC: sem sier ecki vilia (C: vilia eckj) lata vnder
vijsa/ eda (C: edur) sier (C: sig) medgudz ordi at aga {de syck mit Gades
worde/ nicht willen vnderrichten effte dwingen laten/), MN: sem ecke vilia
lata sier med Gudz Orde seigiast/, og 208,1. 13: AC: puert i mot (C: mote)
peirre gauldo forvitrv (og) (C: -r) kitlandi fijse/ {wedder de dulle Vorwit-
tischeit vnnde kettelende Lust), MN: puert i mote peirre gøldu (N: heimsku)
kitlande Foruitne/, jfr. side 339.
Revisionen af M har øjensynlig overset relativt flere tautologiske
skrivervarianter i Prov. end i Eccli. Da Eccli. må formodes at være den
først trykte af de to visdomsbøger, synes forholdet således at vidne om
en viss svækkelse af agtpågivenheden, efterhånden som revisionsarbejdet
er skredet frem.