Bibliotheca Arnamagnæana - 01.10.1957, Blaðsíða 122
104
FRAGMENTERNE
Fragmentet indeholder Eccli. XLIV,20 (første ord ecki sinn lika) -
XLV,13 (sidste ord xij kynkuisla) og XLIX,18 (første ord heim aptur) -
L,21 (sidste ord pess hcedzta).
Orto- og palæografisk synes fragmentet snarest at røbe en nordlandsk
skriverskole. - Det foretrækker a for a, som dog bruges sporadisk, for eks.
laugmal XLIV,20, sattmala, sama sattmal, XLIV,21, allar XLIV,22, upp
hafid XLIV,23 m.fl. Både a og (dobbeltskrevet) aa anvendes, dog uden
fuld konsekvens; aa, bestående af to a’er, det ene skrevet over det andet,
forekommer i aa Libano L,14. Karakteristisk er en rigelig anvendelse af
dobbeltakcent over vokalerne især a, over aa er for eks. dobbeltakcent
i då XLIV,21, påå XLIV,21 og 24 og sååd XLIV,23, over gammelt å i (ak-
centen gengivet ved enkelt akcent) måne L,6, over å i hnåppa XLV,11,
kynkuislå XLV, 13, pilarå L, 1, skåda L,4, våtne L,8 og pldntad L,14. Denne
dobbeltakcent forekommer også over andre vokaler, uthellti L,17 og over
abbreviaturen mz, mz — med XLV,13, mzal = medal XLIX,19. Over o
forekommer meget ofte en konveks bue, der heller ikke synes at have
nogen relevant betydning, idet den findes både over o, o og o: lofligt L,5,
storum XLIX,19 og -uollinn L,2. Over mange vokaler bruges prik, lige-
ledes uden relevant betydning: skylldu XLIV,22, syrgdi L,4, Nær L,6,
dyrdlega L,12 og o ff ur s L,13. Der anvendes T, specielt i udlyd: folksinT
XLIX,19 og L,4, JouiT L,1 hanT L,3, drottinT L,15 m.m.fl. Fordob-
lingsprik over konsonant findes: Enn XLIX,20, enn L,2, pann L,1 og 6,
vmm(ganginri) L,2, framm L,6. For ær anvendes ofte den sædvanlige er-
abbreviatur: færdi XLV, 10, nær L,13 og formentlig kiær XLIV,27. Om-
vendt bruges æ for sædvanligt e\ blæzadar XLIV,22, blæzad XLIV,26,
blæzann XLIV,24, f'ædrum XLV,2 og Reykelsis kæri L,9. Præpositionen
vid har både formen uit (skrevet fuldtud) XLIV,21, vit (skrevet som v med
t over) XLIV,24 og vid XLIV,24. Præpositionen til staves thil XLIV,23
og L,l. En ejendommelig ordform (skrivefejl?) er j krink L,1 (jfr. j kring
XLV,11). Skråstreger indgår i interpunktionen. Dobbelt skråstreg, meget
lig akcenttegnet, bruges til at udfylde linjeudgange, for eks. bl. 2, 1. 8,
17 og 25, jfr. planche 28-31.
Den i stykkerne forekommende note (XLV,4) medtages ikke. I XLV,2
og 7 er mindre og i XLV,3-4 en større overspringelse. I XLV,6 er myskunar
fejl for uiskunar og i XLV, 13 kristiliga for listiliga.
Fragmentet falder variantmæssigt i to halvdele, idet 1. blad fremviser
varianter, der kan bringes i rimeligt forhold til de øvrige håndskrifter,
især BCD, selvom mange afvigelser i sig selv er typiske for fragmentet.