Heilbrigt líf - 01.12.1941, Page 71

ályktun væri samt meira vit en í gersamlega órökstuddum
fullyrðingum um hið gagnstæða. Og að vísu munu allir
þeir, sem eitthvað hafa reynt að kynna sér mataræði og
heilsufar fyrrum, vera á einu máli um það, að meltingar-
kvillar voru þá geysi-tíðir og telja það eðlilegt, eftir því,
sem mataræðið var (sjá m. a. ísl. þjóðhætti eftir séra
Jónas Jónasson, bls. 34-55, 129 1. 5-7 og bls. 326 1. 8-10).
Vlgorð náttúrulækna.
Með þessu er ekki sagt, að ég telji, að mataræði þjóðar-
innar nú á dögum standi ekki til bóta. Það gerir það vafa-
laust í fleiri greinum en einni. Hér skal aðeins rætt um
„hvíta“ hveitið og „dauða“ sykurinn. Ég tek upp lýsingar-
orðin, sem náttúrulæknar prýða þessi matvæli með, til þess
að vekja athygli á, að þetta eru ekki annað en vígorð, til
þess ætluð, að reyna að veiða einfaldar sálir, og sama máli
er yfirleitt að gegna um vígorðin „lifandi“ og „dauð“
fæða. Annað mál er það, að ég tel víst, að sumir neyti þess-
ara fæðutegunda um of, eins og ég hefi áður, oftar en einu
sinni, tekið fram. Einkum ætla ég, að yfirleitt sé of mikils
neytt af sætum kökum, og er viss um, að sætindaneyzla
margra barna og unglinga er þeim til skaða. En þótt á
það sé bent, að of mikil nautn þessara fæðutegunda geti
átt sér stað og eigi sér jafnvel stað, þá er það engin ástæða
til þess, að fordæma hóflega notkun þeirral auk heldur að
kalla þær „manndrápsfæðu", eins og gert var í vor í út-
varpserindi. Þar voru sagðar þær fréttir, líklega í því
skyni að reyna að rökstyðja þetta vígorð, að það væri
ómögulegt að lifa á hveiti né sykri einmetis, og jafnvel
sagt frá dýratilraunum, er sönnuðu það. Þetta er nú að
vísu ekki neitt nýstárlegur fróðleikur, ekki einu sinni fyr-
ir leikmenn, því að það er langt síðan það var sagt, að
„maðurinn lifir ekki á einu saman brauði“. En ræðumaður-
inn gat ekki um það, að það er vart til ein einasta fæðu-
Heilbrigt líf 175